اکیدا توصیه میشود در شش ماهه منتهی به انتخابات مریض شوید یا فوت کنید!

اگر در این ایام مریض شوید، نماینده و منصوبین بهداشتی نماینده از شما عیادت میکنند و جویای حال و حلال مشکلات شما خواهند شد و مشکلی در مسیر درمان شما، پیش نخواهد آمد!

و اگر در این ایام فوت کنید، انواع کاندیداها و نمایندگان در مجالس مختلف ختم شما حاضر خواهند شد؛ در منزل انواع بستگان دور و نزدیک شما (حتی آنهایی که در زمان حیات، اسشمان را هم نمیدانستید!)، حاضر میشوند و به همه آنها سرسلامتی میدهند!

و در نهایت با پیام باشکوهی در تمجید شما و البته تأیید خاندان زنده شما، شما را بدرقه خواهند کرد، تا در عوض، احتمالا تنی چند از اقوام شما آنها را تا مجلس بدرقه کنند!

این توصیه را جدی بگیرید: برای آسایش خود و اطرافیانتان، سعی کنید در شش ماهه منتهی به انتخابات، بیمار شوید یا دنیای فانی را ترک کنید!

در این ایام، مریض شوید یا بمیرید؛ تا محترم و عزیز بمانید!

در یادداشت مرتبط با شبکه بهداشت شهرستان و یادداشت تکمیلی، نقد اصلی متوجه مدیریت شبکه است. بدون تردید منشأ نارضایتی سیستمی را باید در مدیریت مجموعه جست و نه در عملکرد پرسنل.

و عجیب آن که گاهی مدیریت ضعیف یک مجموعه، با فدا کردن افراد، ضعفهای خود را مخفی و ذهنها را از اصل اشکال دور میکند. امیدوارم در این مورد، چنین اتفاقی نیفتد و افرادی قربانی انتقاد از آشفتگی سیستم مدیریت مجموعه نشوند!

اجازه بدهید با وضوح بیشتری بنویسم. در مورد اخیر، نگاهها متوجه پزشک متخصص حاذق و محترمی شده که آنکال بوده و در شهرستان حضور نداشته است. شاید در نگاه اول، این کار، موجه به نظر برسد و نقص فردی باشد! اما توضیح بعدی نشان خواهد داد که این نقص، به طور مشخص و روشن، برخاسته از ضعف مدیریت یا بهتر بگوییم برخاسته از بی مدیریتی شبکه درمان است.

اگر مدیری، دستور بدهد کارمندی 25 ساعت در شبانه روز در محل کار حاضر باشد و کارمند، این دستور را انجام ندهد، کم کاری کارمند محسوب میشود؟ یا باید در تدبیر و درایت و حتی عقل چنین مدیری شک کرد؟!

از عجایب مدیریتی شبکه درمان این شهر آن است که برخی متخصصان( که بیش از یک نفر هم هستند)، در هر سی روز ماه و در هر 24 ساعت شبانه روز، آنکال (موظف به انجام کار مشاوره تلفنی یا حضوری و درمان در موارد نیاز) هستند!

بله، درست خوانده اید شیفت سی روزه در ماه و هر روز 24 ساعت تمام برخی متخصصان در شبکه درمانی اردکان!!! بگردید و ببینید در کجای دنیا، نمونه دومی برای این گونه مدیریت پیدا میکنید!!!!

به نظر شما، عیب از متخصص محترم غیر بومی است که به اقتضای نقایص مدیریتی، مجبور شده در هر ساعت از شبانه روز، آنکال باشد؟ یا عیب از مدیریتی است که نتوانسته یا نخواسته یا اصلا به فکرش نیست که متخصص دیگری در کنار آن متخصص، جذب شبکه درمانی شهرستان کند؟!

و راستی، چرا متخصصان متعددی که جذب شده اند، در اولین فرصت ممکن، شبکه درمان این شهر را ترک میکنند؟!

امیدوارم برای بقای مدیریت این مجموعه آشفته، باز هم رعیتی سر بریده نشود و مردم این شهرستان از خدمات متخصصی دیگر، محروم نشوند تا مجبور شوند این بخش درمان را مثل بسیاری دیگر از بخشها، در شهر همجوار یا مرکز استان پیگیری کنند!

جناب آقای اسماعیلی

فرماندار محترم شهرستان اردکان

سلام

در سایت فرمانداری اردکان آمده بود که: (عین خبر سایت فرمانداری است)

"فرماندار اردکان با بیان این‌که باید ظرفیت‌های نهادها و دستگاه‌های قانونی در پیش‌بینی و پیشگیری از تخلفات و جرایم انتخاباتی سنجیده شود؛‌ گفت: تحقق انتخاباتی با مشارکت حداکثری مردم در سایه همکاری گسترده‌ی تمام دستگاه‌های ذی‌ربط امکان‌پذیر است.

رئیس ستاد انتخابات شهرستان اردکان، رصد و پایش مداوم فضاهای مجازی و حقیقی برای جلوگیری از بروز تخلفات و جرایم انتخاباتی را خواستار شد و افزود: پیش‌بینی به‌موقع و اقدام فوری در مواجهه با جرایم و تخلفات احتمالی، اعتماد عمومی و درصد مشارکت مردم را افزایش می‌دهد." (پایان خبر)

بر این اساس، حتماً جنابعالی و همکارانتان به وظایف خود در آستانه انتخابات، مطلع اید.

اما گشتی در شهر و مشاهد بیلبورد ثابت تشکر معلمان و کارگران و معتادان و ...نشان میدهد احتمالا تعلق سیاسی شما یا هر دلیل دیگری، به شما اجازه نمیدهد، مجری قانون باشید.

اجازه میخواهم اگر خلاف قانون نیست، تشکر صنف کله و پاچه پزان را از حضور کاندیدای احتمالی در بازدید از آشپزخانه مرکزی آنها نصب کنیم.

تسریع در پاسخ مزید امتنان است؛ هر چند بدون پاسخ و بر اساس روال موجود، نباید در نصب بنر تشکر با هزینه شخصی منعی وجود داشته باشد.

جایی دیدم پرستار محترمی در حاشیه یادداشت بنده درباره سیستم درمانی شهر، نکاتی مرقوم فرموده بودند. و البته در ذیل نظرات یادداشت قبلی، توصیه فرموده بودند نگاشته ایشان را بخوانم. (که قبل از این توصیه، یادداشت را خوانده بودم). در حاشیه نکات مرقوم شده، تذکر چند نکته را مفید میدانم:

1. در یادداشت بنده، به هیچ وجه به خدمات پرستاری اعتراضی نشده بود؛ بلکه اصل اشکال، اولاً متوجه سیستم مدیریتی و ثانیاً متوجه برخی پزشکان متخصصی بود که به موقع بر بالین بیمار حاضر نمی شوند. و (البته همه پزشکان متخصص را هم مقصر ندانستم!)

2. پرستار محترم نگارنده یادداشت هم، حتماً توجه دارند که وقتی پزشک دستور درمانی نداده، از پرستار کار خاصی برنمی آید که در درمان، نقش اساسی داشته باشد.

3. نمیدانم شخص ایشان، چقدر به مدیریت فعلی اعتقاد دارند، ولی حتما بارها و بارها از گوش همکاران خویش، شنیده اند که تغییر مدیریت با توجه به زد و بندهایی که هست، کار انسانها نیست، مگر جناب عزرائیل مددی برسانند!

4. حتما ایشان با توجه به حضور در مجموعه درمانی، مقایسه مختصری بین ماندگاری پزشکان متخصص و امکانات پزشکی در اردکان و شهر همجوار دارند و شاهد تفاوت فاحش مدیریتی هستند.

5. حتما ایشان توجه دارند که برخی پزشکان آنکال بیمارستان اردکان، در بیمارستان شهر همجوار مستقرند و وظیفه اصلی آنها پوشش بیمارستان آن شهر است!

6. حتما پزشکان متخصصی را می شناسند که در زمان آنکالی، دسترسی به آنها سخت است و شاهد اعتراضات فراوان مردم بوده اند!

7. حتما توجه دارند که رئیس شبکه بهداشت، به جای آن که شیفتی در اوژانس حاضر باشد و از نزدیک شواهد نقصها و انتظارات باشد، ترجیح می دهد در دانشگاه، درس تنظیم خانواده تدریس کند!

8. حتما ایشان به اخلاق مدیریت با کارکنان منتقد شبکه اطلاع کافی دارند!

9. و حتما توجه دارند که رفع این نقایص، توسط نظام پرستاری و پرستاران محترم، امکان ندارند!

10. و البته پیشنهاد میکنم مجموعه مدیریتی شهرستان از کارکنان شبکه، که تخصصی ترین مجموعه کاری است،  درباره موفقیت یا عدم موفقیت ریاست، نظرسنجی محرمانه برگزار کنند و به نتایج آن، هر چه باشد، عمل کنند! (البته اگر قرار باشد در آستانه انتخابات قدری از غلظت عملکرد دیکتاتورمآبانه بکاهند!)

11. بنده احتمال میدهم مجموعه سیاسی شهر، در بین پزشکان محترم شهر، همفکر سیاسی دیگری پیدا نکرده که بخواهد جایگزین کند و فعلاَ مجبور شده که با همین وضع بسازد! و الا تجربه نشان داده که اگر مهره موافق دیگری در آستین داشتند، از تغییر مضایقه نمیکردند!

12. در نهایت، اگر ناخواسته یا غیرمنصفانه باعث رنجش فردی از مجموعه خدوم درمان شده ام، پوزش میطلبم؛ اما سعی کردم با تحقیق کافی بنویسم. مواردی هم مستند به تجربه عینی بوده است.

سیاست یک بام و دو هوا گاهی بدجوری رو دست می خورد! روزهای چندی از حوادث بیروت و کشته شدن انسانهای بی گناه گذشت! اما کک، برخی از سیاستمداران و دولتیها را قلقلک هم نداد؛ چه رسد به گزیدن!

اما واکنشهای فوری به حوادث پاریس، و تبعیت از سیاست یک بام و دو هوا، خیلی زود افتضاح به بار آورد! و البته زود فهمیدند که ادامه این معیار دوگانه، همه ادعاهای بشردوستانه و صلح طلبانه آنها را مفتضح تر خواهد کرد!

و ناچار شدند (و شاید از روی اکراه!) حوادث بیروت را هم هرچند خیلی دیر و نه در ابعاد محکومیت صمیمانه حوادث پاریس، محکوم کنند!

و البته این حوادث نشان داد خیلیها که همچنان قبله شان غرب است، غربیها را انسان تر از دیگر انسانها، و شاید جان آنها را محترم تر از جان  سایر انسانها میدانند!

رئیس جمهور محترم در افتتاحیه نمایشگاه مطبوعات، مطبوعاتی که هر روز چالشی ایجاد میکنند و به سیاه نمایی می پردازند، را با تعابیر تندی محکوم میکند.

از سوی دیگر در همان سخنرانی، با کلی گویی، ارکان مختلف نظام را به چالش می کشد و ته دل همه شنوندگان و بینندگان این سخن را از اعتماد به ارکان نظام، به صورت اساسی خالی میفرمایند!

سؤال یادداشت حاضر آن است که اثر تخریبی سیاه نمایی مطبوعات بیشتر است که گاهی برخی از آنها تیراژشان به ده هزار هم نمی رسد؟ یا سیاه نمایی که توسط رئیس جمهور با پوشش فراملی و مخاطبین میلیونی انجام میشود؟!

کاش حداقل ایشان این نقدها را در فردای این توصیه های حکیمانه، ایراد میفرمودند، نه اینکه خود ایشان هم برای نصایح سیاسی اجتماعی خودشان پشیزی ارزش قائل نشوند و در همان سخنرانی، به خلافش عمل کنند!

با این عملکرد رئیس جمهور، پس قطعاً و کاملاً بیجا خواهد بود که از مطبوعاتی که مخاطب ایشان بودند، انتظار داشته باشیم به نصایح حکیمانه ایشان گوش فرا دهند!

مخاطبین مطبوعاتی حق دارند چنین استدلال کنند که اگر این سخنان، حکیمانه بود، گوینده حداقل برای یک روز به آن عمل میکرد! و به تعبیر عامیانه، اگر کسی لالایی بلده، چرا خوابش نمیبره!

و البته شاید این عملکرد ادامه همان سیاست یک بام و دو هوا باشد!

1. تصادفی در این شهرستان اتفاق می افتد. عوامل زحمتکش اورژانس، با سرعت، اقدامت اولیه را در محل انجام میدهند و مصدومان را به بیمارستان می رسانند.

اما، سونوگرافیست که حضورش یک ضرورت برای شناخت و درمان است، در بیمارستان نیست؛ با کلی تلاش، پزشک دیگری، دوستانه و بر اساس حس مسئولیت و نه به حکم وظیفه، حاضر میشود.

در این لحظات فرصتهایی اولیه و طلایی درمان، دارد از دست می رود.

ارتوپد آنکال که حقوق میگیرد و شیفت است و باید در محوطه بیمارستان و حداکثر در محدوده شهر، حاضر باشد تا در اولین فرصت پس از اعلام، بر بالین مصدوم حاضر شود، نه در بیمارستان و نه در شهر، و نه در استان، بلکه در اصفهان حاضر است!

2. عزیزی دچار درد شدید در ناحیه شکم میشود. ظهر به بیمارستان منتقل میشود. هیچ کار اساسی درمانی صورت نمیگیرد. تا روز بعد که اقدامات شروع میشود، تازه متوجه میشوند که اوضاع بیمار وخیم است و باید به مرکز اعزام شود. و در مسیر اعزام، در فاصله ده کیلومتری از مبدأ، جان به جان آفرین تقدیم میکند!

3. اینها داستان نیست. وقایعی است که فقط و فقط در هفته گذشته در این شهر اتفاق افتاده است و میدانم پس از این، کلی آسمان به ریسمان برای توجیه می بافند و حاضرم همه را تکذیب کنم! (و البته اگر پا به دادگاه صالحه افتاد، حتما تقاضا خواهم کرد که پزشکان خارج از قید تعصبی هم پرونده و اقدامات را مطالعه کنند و نظر بدهند که قصوری اتفاق افتاده یا نه؟)

4. اکنون که همت تمام قد سیاسی و عزم کاملا جزم تعصب گونه بر حفظ روند کنونی درمان در این شهر آفت زده سیاسی است، اگر به عزیزان خود علاقمند هستید، به کادر درمانی و اقدامات آن، اکتفا نکنید.

حتما پیگیر باشید و اگر نه، اجازه بدهید عزیزانتان در منزل و محترمانه، جان بسپارند!

5. به نظر میرسد از نجابت مردم این شهر، آشنا و غریبه، سوءاستفاده میکنند و از کم کاری، کم نمیگذارند.

به شدت بر این نظرم که هرجا احتمال قصوری داده شد، پای شکایت را باز کنید. اگر عزیزان شما به دنیا برنمیگردند شاید، راهی شود برای این که عزیزان بیشتری راهی آن دیار نشوند!

6. و البته باید اعتراف کنم که دیر فهمیدم که چرا بسیاری از همشهریانم برای ساده ترین اقدامات تخصصی درمانی، شهر همجوار یا مرکز استان را انتخاب میکنند. به نظرم حق با این گروه است. و متأسفم که خیلی دیر فهمیدم و گاهی در ذهنم این افراد را به خاطر این کار، محکوم میکردم!