خبر و نقد را از وبلاگ توفان یزد نقل میکنم، بدون حتی یک کلمه توضیح:

نوجوانی چهارده ساله ای در پایتخت خود را به اغوش مرگ فرستاد.
مادرش می گوید فرزندم بعد از دیدن کارنامه اش به اتاق رفت و بعد از بیست دقیقه اورا در بالکن درحالی که حلق اویز بود یافتیم.
و سوالی که مطرح می شود این است که نوجوانی در ایران با 14 سال زندگی و بیش از  هفت سال درس خواندن و اموختن، هنوز متوجه این موضوع نشده است که درس می خواند برای فهمیدن و زندگی بهتر و راحتتر،  نه برای نمره و معدل بالا.
حال گرفتن نمره به چه قیمتی؟ به قیمت از دست دادن جانش و سیاه کردن زندگی پدر ومادرش !؟
امروز در ایران اسلامی،تنها خانواده ای به عزا ننشسته، بلکه این اموزش وپرورش کشور است که باید عزادار شود .
عزایی که خود باعث و بانی آن می باشد. انقدر آموزش و پرورش ما به آموزش توجه دارد که پرورش را به فراموشی سپرده است، و حال وقت انست که تغییر نام بدهد و تبدیل شود به پرورش و آموزش، چون تا پرورشی نباشد، اموزشی صحیح و اصولی صورت نمی گیرد، و این می شود که یک نوجوان پایان زندگی اش را خود اینگونه با بی فکری رقم می زند.
امروز او رفت و خودکشی تلخ و اشکاری داشت، و اما مدیران و معلمان و مسئولان آموزش و پرورش! هستند دیگر نوجوانانی که سالهاست،زندگی زجرآور و  خودکشی پنهانی دارند. درس می خوانند و حفظ می کنند و نمره می گیرند. بخاطر نمره درس می خوانند و نه بخاطر فهمیدن!  نمره هایی که گاه حق نیستند و جوانی نمی کنند در جوانی و نوجوانی . او رفت تا شاید خفتگانی از خواب غفلت بیدار شوند
نوجوانی خود را به خاطر نمره کشت واین یعنی فاجعه برای آموزش و پرورشی که هدفش را گم کرده است!