در یادداشت قبلی از نظر جناب حجاریان مبنی بر لزوم دیده شدن شرایط انحلال مجلس توسط دولت در قانون اساسی انتقاد کردم. یکی از خوانندگان محترم، در پاسخ نقد چنین نگاشته‌اند که در ادامه می‌آید:
باسلام.1 -این ایده توسط آقای حجاریان یک پیشنهاد است و صورت کلی گفته برای جلوگیری از تداوم تنش بین مجلس ودولت واختصاص به این دولت ندارد و احتیاج به محکومیت ندارد بلکه باید یا با آن موافقت کرد یا مخالفت. 2-به نظر من هم فکر خوبی است چون همیشه دولت ها در دوره اول با نمایندگانی مواجه بوده اند که ازجناح مخالف دولت بوده و هر عملی که از ایشان صورت بگیرد چه عدم رای به وزرا چه استیضاح چه سوال و...به مخالفت با دولت تعبیر و نمایندگان نمی توانند به نحو احسن وظایف خود را انجام دهند از طرفی دولت هم مدعی است که من برای مردم طرح و برنامه دارم ولی مجلس مخالف است و نمی گذارد من برنامه هایم را اجرا کنم و بدین صورت دو سال اول دولتها بصورت خنثی و با تنش بین دو قوه سپری میشود. . جنابعالی بهتر است بجای محکومیت مطلب بگذارید و برای حل این مشکل راهکار ارایه دهید. به نظر عقلائی است.
و بنده چنین پاسخ دادم :
سلام. ممنون از نظر شما؛ پاسخ‌های رئیس جمهور محترم به کسانی که سنگ دفاع از ایشان را به سینه می‌زنند، چنین است؛ خیلی این پاسخ را عالمانه و هوشمندانه دانستم در مقابل اظهارات سخیف و فاقد منطق علمی و اجتماعی آقای حجاریان.
آقای روحانی از سخنان حجاریان مبنی بر" اعطای اختیار انحلال مجلس به رئیس جمهور" عصبانی شده و چند نکته را به اطرافیان خود گفته است:1- این حرف ها از نوع دوستی خاله خرسه است و محبت این آقایان به ما لطمه می زند.2- من 5 دوره در مجلس بوده ام. جایگاه مجلس نباید خدشه دار شود. فردا در انتخابات مجلس چگونه می شود مردم را دعوت به رای دادن کرد؟ مردم می گویند اینها رای ما را می خواهند برای در اختیار گرفتن مجلس برای دولت.3- این نوع تفکرات مثل تفکر مصدق است که مجلس را منحل کرد و چند ماه بعد سرنگون شد.4- طرفداران دولت اعتدال به سخنان حجاریان پاسخ دهند.
جناب آقای منتقد به نظر می‌رسد این استدلال بسیار بهتر از استدلالی است که در دفاع از ایده آقای حجاریان مطرح است.
و البته اکنون اضافه می‌کنم که:
چرا فقط شرط انحلال مجلس توسط دولت دیده شود؛ معقول‌تر آن است که انحلال دولت توسط مجلس دیده شود؛ چون در هر صورت، عقل و تدبیر 290 نماینده، بیش از عقل یک نفر است؛ تضمین دموکراسی هم در انحلال دولت توسط مجلس است، نه بالعکس که وقتی یک نفر به عنوان رئیس جمهور رأی آورد بتواند 290 نفر را وتو کند!
البته ظاهراً سرمستی تخیلی پیروزی سیاسی باعث چنین افاضات فاقد منطق موجهی است.
به نظر شخصی‌ام، نه باید مجلس بتواند دولت را منحل کند و نه بالعکس. این شیوه شاید بهتر باشد، چون وجود دو قطب مخالف و رقیب سیاسی در رأس مدیریت سیاسی کشور باعث میشود فساد و رانت کمتری صورت گیرد چنان که اکنون شده است؛ که هر کدام از افشاگری دیگری در هراس است!!!!!!
نوشته شده در شنبه 92/9/30ساعت 11:17 صبح توسط جواد پورروستایی
نظرات دیگران()
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
