چندی است سیم کارت‌های نسل سوم یا همان سیم‌کارت‌های با قابلیت مکالمه تصویری، که در ایران شرکت رایتل ارائه کننده آن است، محل بحث و گفتگوی فرهنگی شدیدی شده است.

کمسیون فرهنگی مجلس به این موضوع پرداخته و برخی از مراجع معظم تقلید هم به نوعی، به حرمت خرید و فروش و استفاده از آن فتوا داده‌اند. (لینک؛ کلیک کنید).

این مسأله هم همانند ابزارهای جدید نظیر فیس بوک (که در یادداشتی حکم فقهی آن را مطرح کردم / لینک؛ کلیک کنید)، موضوع فتوا قرار گرفته است.

در حاشیه این موضوع دو مسأله نیازمند تأمل بیشتری است:

یک نکته این که تربیت دینی و فرهنگ اسلامی، اگر آن چنان مدیریت شود که در اعماق جان‌ها نفوذ کند، طبعاً بسیاری از نگرانی‌ها از آثار سوء فرهنگی ابزارهای جدید از بین خواهد رفت؛ کاری که متأسفانه در فضای به شدت سیاست‌زده کشور ما از پیروزی انقلاب تاکنون، هیچگاه در کانون توجه سیاستمداران و مسئولان فرهنگی نبوده است.

والدین هم دغدغه کمتری در این باره داشته‌اند. تذکرات مستمر رهبری هم کمتر مورد توجه قرار گرفته است. تذکرات صریح و مستمر و مؤکد آقا در موضوع تهاجم و شبیخون فرهنگی را به یاد شما می‌آورم.

نکته دیگر این که قبل از سرمایه‌گذاری یک شرکت، لازم بود بحث‌های اصولی انجام شود و تبعات فرهنگی آن بررسی شود و آن گاه قرارداد عملیاتی شدن آن منعقد شود؛ نه این که پس از این همه سرمایه‌گذاری، تازه به نقطه‌ای برسیم که"نقطه صفر" برای هر حرکت اقتصادی و اجتماعی با تبعات فرهنگی است.

بیچاره سرمایه‌گذاران رایتل که باید چوب سوء مدیریت دیگران را بخورند!