چند روز پیش, دوستی از دوستان دو آتشه سیاسی را دیدم. صحبت از اوضاع اقتصادی و اجتماعی این روزها و البته رئیس جمهور شد. او که روزگاری در صف حامیان رئیس جمهور بوده و به آن شهره شده بود, گفت: این روزها کمتر میان مردم و در اجتماعات حاضر میشوم؛ چون حرفی برای دفاع ندارم!
به او گفتم: هر چند عجیب است؛ اما هنوز هستند کسانی که دو آتشه از همه تصمیمات رئیس جمهور دفاع می کنند! گفت: آنها چه اعجوبه ای هستند؟!
و البته به او گفتم: سکوت و کناره گرفتن شما جز فرار از واقعیت نیست! خوب است آن چنان که دفاع می کردید, در صحنه بمانید و البته تفاوت "دفاع از گفتمان" و "نقد عملکرد" را تبیین کنید. به نظرم, این تفاوت ظریف و البته بنیادی, فاصله راه انقلابیگری از بیراهه سیاست بازی است.
