همواره در درگیریهای سیاسی، اقبال مردم برای سیاستمداران مهم است و طرف‌های پیروز، اکثریت را ملاک حقانیت می‌دانند. اما در منطق قرآن کمی و زیادی نفرات و پیروان یک نفر و گروه، دلیل حقانیت محسوب نمی‌شود. اندکی پیروان نوح علیه السلام در قرآن تصریح شده است. حضرت نوح 950 سال تبلیغ کرد (سوره عنکبوت، آیه 14) و تنها گروه اندکی به او ایمان آوردند. (سوره هود، آیه 40) امام باقر علیه السلام تعداد پیروان حضرت نوح را هشت نفر دانسته است؛ (نور الثقلین، حویزی، ج 2،‌ص 357)

توجه کنید در طول 950 سال، هشت نفر ایمان آوردند!  پس کمی یا بسیاری افراد دلیل حقانیت نیست. باید به عقاید و رفتار نگاه کرد و بر معیارهای قرآن و سنت تطبیق داد و قضاوت کرد؛ و آن گاه باید وارد میدان شد؛ دیگران را خوش آید یا نه!

روزی ابوعبیده معتزلی به هشام بن حکم از شاگردان خاص امام صادق علیه السلام گفت: دلیل درستی اعتقاد ما و بطلان اعتقاد شما این است که طرفداران ما بسیار و پیروان شما اندک‌اند. هشام بی درنگ گفت: با این سخن ما را نکوهش نمی کنی; بلکه بر حضرت نوح خرده می گیری. او 950 سال پیامبری کرد و شب و روز قومش را به سوی خدا فراخواند; ولی جز گروهی اندک به وی ایمان نیاوردند. بنابراین، اکثریت دلیل حقانیت نیست. (مناقب ابن شهر آشوب، ج 1، ص 236)

این یادداشت اشاره‌ای بود بر هیاهوی برخی. هر کسی مرجع ضمیرش را خواهد یافت!