بوی انتخابات شوراهای شهر اردکان مثل سراسر کشور، می آید و خدمتگزاران ردیف شده اند. آنها که هستند، هم احتمالاً پرکارتر و مهربان تر شده اند!
از آن دست اقداماتی که شاید بتوان در این چهارچوب دید، اقدام دستپاچه برای تکمیل بلوار غدیر پس از حدود دو سال تعطیلی مطلق یا شبیه آن است!
تا اینجای کار اشکالی ندارد؛ بماند سوء استفاده احتمالی از اختیارات و امکانات فعلی برای قدرت نمایی و قدرت طلبی.
نکته مهم، آن است که نباید کیفیت، فدای سرعت شود؛ اما در اقداماتی که در راستای تکمیل سریع بلوار غدیر پیش گرفته شده، کیفیت لحاظ می شود؟
به نظر می رسد پاسخ کاملاً منفی است. مثلاً به جای آن که ابتدا مسیر مسیل (یا همان رودخانه!) اصلاح شود و بعد در کنار آن، خیابان احداث شود، اکنون، فوری و سریع به ساز همان مسیری که سنگ چین شده، خیابانی در حال احداث است!
این واقعیت در مسیر بلوار غدیر از میانه بلوار آیت الله خاتمی تا ورزشگاه، کاملاً مشهود است؛ کویربرداری و شن ریزی در امتداد مسیر مارپیچ و به زودی آسفالت؛ به همین سادگی. اصلاج مسیر مارپیچ برای شهردار بعدی!
بله، شاید کیفیت و تخریب و بازسازی مجدد مسیر رودخانه و ساختن خیابان صاف، بماند برای شورای شهر و شهردار بعدی! همچنان که خیابان کج و معوج منجم اردکانی را شهردار قبلی ساخت و این شهردار، هزینه کرد تا آن را به شکل خیابانی صاف تبدیل کند؛ بیچاره بیت المال و پولهایی که حیف و میل می شود!
آیا واقعاً نمی شد با یک تدبیر ساده ابتدا سنگ چین رودخانه اصلاح شود و سپس خیابانی صاف احداث شود؟! آیا باید در قرن اتم جاده در همان مسیر خودساخته طبیعی احداث شود؛ همان اتفاقی که در عصر حجر می افتاد؟!
آقای شهردار، آقایان شورا، لابد استحضار دارید که سالهایی است از دوران سنگی فاصله گرفته ایم و در قرن اتم زندگی می کنیم!
آقای شهردار، آقایان شورا، کجی و مارپیچ، بلوار غدیر را هم شورای بعدی شاید اصلاح کند؛ بیت المال کیلیویی چند؟!
