یادداشت حاضر بخشی از گزارشی تفصیلی است که لینک منبع آن در پایان یادداشت آمده است. تیتر "زنگ خطر توسعه" را برای این تحقیق آورده‌اند؛ اما فکر کنم کار از زنگ خطر گذشته، آژیری به صدا در آمده که گوش‌های بسیاری همچنان در برابرش ناشنواست یا خود را به ناشنوایی زده است. گزارش را بخوانید:

نتایج به دست آمده از پژوهش محققان کشور در خصوص توسعه اجتماعی حاکی از آن است که استان یزد با امتیاز 0.832 امتیاز دارای کمترین فاصله نسبی به استان ایده‌آل مثبت فرضی و دارای بیشترین فاصله نسبی به استان ایده‌آل منفی فرضی و دارای رتبه اول توسعه اجتماعی در بین استانهای کشور است.

با بالا رفتن سطح توسعه اجتماعی، میزان اعتماد عمومی کاهش پیدا می‌کند؛ به عبارتی با افزایش میزان توسعه یافتگی اجتماعی از میزان گذشت،‌ امانتداری، انصاف، خیرخواهی و کمک به دیگران، صداقت و راستگویی و پایبندی به قول و قرار در جامعه کاسته می‌شود.(در این نتیجه خوب تأمل بفرمایید!)

بر اساس نتایج این پژوهش بیشترین وزن در محاسبه توسعه اجتماعی استانها مربوط به تعداد افراد به پزشک (16.68) و به ترتیب تعداد افراد به تخت درمانی (13.9) ، سهم اشتغال در بخش صنعت ( 13/21)،‌نرخ بیکاری (12.81) ، تعداد افراد به داروخانه (12.55) ، شهرنشینی (8.29) ، درصد فارغ‌التحصیلان فنی و حرفه‌ای به کل فارغ‌التحصیلان دوره متوسطه عمومی (8.13) مرگ و میر اطفال زیر یک سال (5.93) ضریب جینی روستایی (3.06) ضریب جینی شهری (2.46) نرخ مشارکت اقتصادی (اشتغال) (1.97) نرخ باسوادی (0.78) و امید به زندگی در سال اول تولد (0/14) بوده است. (لینک خبر)