برایم عادی شده که همواره نظرم را صریح بیان کنم؛ درست یا اشتباه، در مقابل هم انواع توهین‌ها را بشنوم!
برایم عجیب است که اخیراً از کسانی توهین را بشنوم و بخوانم که مدعی حمایت از اخلاقی‌ترین کاندیدای این دوره هستند و بنده هم او را انسان صالحی می‌دانم؛ اما نه مناسب و در حد ریاست جمهوری.
ظاهرا در نگاه این عده، همراهی با آنها یا همرنگ جماعت بودن، راه حق و بقیه بر باطل‌اند. اشکالی ندارد. این نیز بگذرد!
اما با همه این احوال، هیچگاه اظهار نظر صریح را کنار نخواهم گذاشت؛ هر چه بادا، باد!
(یادداشت بعدی، بعد از اعلام نتایج اولیه انتخابات)
