به نظر می‌رسد رأی مردم ایران در انتخابات مختلف، رأی بر اساس سلایق فرد و توجه به ظرفیتهای کاندیداهاست؛ نه این که به احزاب و نماینده جریانهای سیاسی در انتخابات رأی بدهند.

بر این اساس غالباً پیش بینی ناظران سیاسی تحقق نیافته است؛ چرا که مثلاً سبد رأی آقای خاتمی با آقای موسوی یکی نبود. نیز سبد رأی آقای احمدی‌نژاد با آقای خاص (بر فرض محال تأیید صلاحیت) یکی و حتی نزدیک نیست. البته کاش آقای هاشمی رفسنجانی هم رد صلاحیت نشده بود؛ تا بیش از پیش، انحراف این پیش‌بینی‌ها روشن شود.

در انتخابات آینده با این که امکان انتخاب حزبی وجود دارد، نوع نگاه مردم به افراد،‌ خارج از نگاه سیاسی حزبی است؛ در نتیجه، کار تبلیغ برای حامیان جریانهای سیاسی به مراتب سخت‌تر از فعالیت تبلیغی در حمایت از یک فرد خاص است.