بسیاری از ما وقتی کار نیکی انجام داده باشیم، یا کارمان را خوب انجام داده باشیم (هر چند شغل‌مان باشد و در ازای آن حقوق بگیریم)،‌ انتظار تعریف و تمجید دیگران داریم! و اگر چنین نشود، دیگران را متهم به ناسپاسی می‌کنیم.

در حالی که ناسپاسی دیگران،‌ مهم نیست؛‌ انتظار قدردانی دیگران از ما به خاطر کار نیک‌مان نشانه خطر بزرگی است که در مرز شرک به خداست. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می‌فرماید: ریاکار چهار نشانه دارد. یکی از نشانه‌هایی که حضرت بیان فرمودند آن است که ریاکار به شدت حریص و علاقمند است که دیگران از کارش تعریف و ستایش کنند! (تحف العقول،‌ص 22)

البته این سخن به معنای ناسپاسی دیگران یا رد ارزش سپاس از دیگران نیست؛ بلکه بدان معناست که اگر کسی در کارش اخلاص داشته باشد،‌ نباید منتظر تمجید و تعریف دیگران باشد. انصافاً چند درصد از ما اینگونه‌ایم؟!