بسیاری از ما در زندگی دنیوی از وضع مادی خود ناراضی هستیم و همواره به بالاترها نگاه می‌کنیم و آرزوی رسیدن به آنها را داریم. این نگاه گاهی به ناشکری و کفرگویی هم می‌رسد.
در حالی که این نگاه، دقیقاً بر عکس فرهنگی است که اهل بیت به پیروان خود سفارش می‌کرده‌اند. مضمون روایت زیر به بیانهای مختلف از امامان علیهم السلام نقل شده است. امام صادق علیه السلام به حمران فرمود: (کافی، ج8، ص 244)
حمران! در توانایی (مادی) به کسی که از تو پایین‌تر است نگاه کن و به کسی نگاه نکن که از تو بالاتر است. نگاه به پایین‌تر از خود در توانایی مالی، نسبت به آنچه داری، آرامش بیشتری برایت به همراه خواهد داشت و تو را لایق‌تر می‌کند که پروردگارت، به تو بیشتر عطا کند.
معنی روان‌تر این فرموده حضرت، آن چیزی است که سعدی آورده مبنی بر این که فردی از بی‌کفشی می‌نالید. انسانی دید که پا ندارد؛ شکر خدا به جا آورد و سکوت پیشه کرد!
البته این سخن به معنای رکود و تن‌پروری و بیکاری نیست؛ بلکه بر اساس فرهنگ اسلامی، انسان نباید تمام توانش را برای کسب مال بیشتر به کار گیرد و از هدفی که برایش خلق شده و دنیایی که در انتظارش است، غافل شود.
