خداوند به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم و در توصیف و تصدیق و تأیید مبلغان راستین پیامهای الهی می‌فرماید که پیام‌آوران الهی و کسانی که رساندن معارف الهی را به امتهای خود عهده‌دار بودند، همواره چنین بودند که فقط از خدا پروا داشتند و از خشم و اهانت و تحقیر و تهدید هیچ کسی از جمله صاحبان زر و زور و قدرت و شوکت ترسی به دل راه نمی‌دادند. (الذین یبلغون رسالات الله و یخشونه و لایخشون احدا الا الله / آیه 39 سوره احزاب) این جمله به صورت خبری و در توصیف گذشتگان است، اما پیام آیه منحصر به آنها نخواهد بود.
به راحتی می‌توان از این آیه نتیجه گرفت که مبلغی مورد رضایت الهی است که پس از آن که پیام الهی را به درستی و روشنی دریافت، گام در مسیر اطلاع‌رسانی بگذارد و در این مسیر از احدی نهراسد و فقط از خدا بترسد. از روزی بترسد که اگر سکوت کند توبیخ خواهد شد که چرا علم و هدایت الهی را کتمان کرده و به اهلش نرسانده است!
پیام دیگر آیه آن است که ابلاغ حق و حقیقت و راه هدایت، همواره منافع عده‌ای را به خطر خواهد انداخت و آنها را به دشمنی با مبلغان معارف الهی خواهد کشاند. مبلغان بدانند که در مسیر تبلیغ پیامهای الهی دشمنان سرسختی خواهند داشت. این دشمنی سابقه‌ای به درازای تاریح حق و حقیقت دارد و مخصوص دیروز و امروز نیست. باید حق را گفت، صریح هم گفت و البته باید منتظر دشمنی‌ها هم ماند. کسانی که سکوت یا مماشات می‌کنند در درگاه الهی معاقب خواهند بود. و البته با روش آنها، حرفی از دین و حقیقت هم باقی نخواهد ماند.
امیرمؤمنان به کسانی که با مماشات و سکوت در مسیر ترویج حق دست به عصا بودند، فرمود: اگر ما هم مثل شما بودیم نه برگی از دین سبز می‌شد و نه شاخه‌ای از آن استوار می‌ماند.(لو کنا نأتی ما أتیتم ما قام للدین عمود و لا اخضر للایمان عود / نهج البلاغه، خطبه 56)
