در آستانه هر انتخابات کاندیداها و مسئولان با مردم مهربان می‌شوند و به مردم سر می‌زنند و مردم را صاحبان انقلاب می‌خوانند و رأی می‌گیرند و خیلی‌هایشان می‌روند دنبال کارشان تا انتخابات بعدی. چه اونی که رأی آورده و چه اونی که رأی نیاورده! برای همین آزروی هر ماه یک انتخابات به خیال میاد تا همیشه مسئولان در دسترس باشند و مردم هم مهم باشند!

از طرف دیگر در آستانه انتخابات کاندیداها و مسئولان از چپ و راست به جان هم می‌افتند و گاهی چنان فضایی ایجاد می‌کنند که انسان دیگر حتی دلیلی برای زنده ماندن خود نمی‌بیند؛ چون هر طرف میگه اگه اون دیگری رأی بیاره بدبخت خواهید شد و بالاخره یا این یکی رأی میاره یا اون یکی؛ و بالاخره به نظر مقابلش، ما بدبخت خواهیم شد. این بداخلاقی‌های سیاسی که در آستانه انتخابات دیده میشه، انسان آرزو میکنه که کاش انتخاباتی در کار نبود.

و اکنون که در آستانه دور دوم انتخابات هستیم چون رقیبها کاملاً‌ مشخص‌اند،‌ تخریبها هم بیشتر است؛ کاش آنها که خود را برای ریاست عرضه می‌کنند جنبه‌اش هم داشته باشند و گر نه، کاش انتخاباتی نبود تا همه برای همیشه با هم مهربان باشند؛ یا حداقل به جان نیفتند و مردم را لگدکوب کردن نکنند!

کاش همه از جمله سیاستمداران ما و داوطلبان ریاست، در خانه خدا را هم بزنند، اما نه بار حضور مرتب سالانه در سرزمین حجاز!