معروف است که توصیف  لیوانی که تا نیمه پر از آب است می‌تواند بیانگر روحیه فرد باشد. اگر در توصیفش بگوید لیوانی دیدم که نصفش پر بود، خوش‌بین است و اگر در توصیفش بگوید لیوانی است که نصفش خالی است، بدبین است. لابد خوش‌بینی هم بر بدبینی مقدم است. اما منطقی آن است که هر دو نیمه لیوان دیده شود.

در فضای سیاسی اجتماعی و فرهنگی کشور این دو نگاه افراطی خوش‌بینانه و بدبینانه وجود دارد. برخی همه چیز را خوب می‌بینند و برخی همه چیز را بد. یعنی یا سیاه می‌بینند یا سفید. در حالی که نقاط خاکستری هم زیاد است که باید دید. برای رسیدن به قله باید راه باقیمانده را دید و برای ناامیدن نشدن از صعود باید نگاهی هم به راه رفته داشت.

همه حرکت‌های بزرگ از گامهای کوچک شروع می‌شود. هنر برخی همواره نق زدن است و همواره بدبین بودن. کوتوله همواره ناامید و منفی‌باف کارتون گالیور نمونه خوبی است که برخی را توصیف کند؛ بدون هیچ توضیحی!