در چند وقتی که درباره شبکه بهداشت و درمان شهرستان می نویسم، با افراد مختلفی گفتگو کرده ام. پزشکانی که در مطب حرف آنها را شنیدم. یا حضوری در منزل یا گوشه ای از خیابان حرف زدم.
با مراجعان بسیاری صحبت کردم؛ با کارمندان و کارکنان شبکه و کسانی که اعتراض داشتند یا اطلاعات ارزشمندی از نواقص وحشتناک مدیریت موجود ارائه میکردند، صحبت کردم.
اما نقطه مشترک همه این افراد آن بود که از درج قضیه و نام خود به شدت پرهیز داشتند؛ بلکه برخی از آنها، نه پرهیز، بلکه وحشت داشتند!
اخیراً به یکی از این افراد پیشنهاد کردم هر چه صلاح میداند و هر طور صلاح میداند در نظرات وبلاگ بنویسد، تا درج کنم. به من صریح، گفت: هک میشوی و ما را بیچاره میکنند!
به خدا سوگند! هرگز فکر نمیکردم با این همه نواقص، چنین جو دیکتاتوری و پلیسی و خفقان در مجموعه شبکه بهداشت و درمان حاکم باشد.
این برخورد هم چیزی نیست که قابل انکار باشد و با یک تکذبیه بتوان طومار آن را در هم پیچید؛ البته خیلی ها به بنده میگویند: چه جرأتی داری که چنین چیزهایی می نویسی!
در این فضای خفقان و رضاخانی، احسنت به شجاعت رئیس شورای اسلامی شهر عقدا؛ که به عنوان اولین کسی که مسئولیتی دارد، کورسوی امیدی باز کرد و در اظهار انتقاد به مدیریت بهداشت و درمان شهر، دست به قلم شد.
نکاتی با تحقیق نوشتیم که برخی، آن را سیاسی دانستند، یا تکذیب کردند؛ اما ببینیم با چه رویی سخن یک مقام مسئول شهر، و کاملاً مطلع از عمق فاجعه را تکذیب میکند؟!
نامه اعتراضی رئیس شورای اسلامی شهر عقدا، خطاب به وزیر بهداشت را در سایتهای اردکان گویا (لینک)، اردکان خبر (لینک) و اردکان امروز (لینک) بخوانید.
در بخشی از این نامه آمده است:
اگرچه همگان از خدمات ارزنده شما میگویند؛ اما واقعیت این است که ما چنین اعتقادی نداریم که در این مدیحه‌سرایی شریک گردیم؛ بلکه به شدت از وضع موجود در امر بهداشت و درمان شهر خود ناراضی بوده و امیدواریم خدا نیز از این همه تبعیض و بی‌عدالتی کاسه صبرش لبریز گردد!
