هر چند دیر، اما به مناسبت روز دوازدهم فروردین، روز جمهوری اسلامی، نکته‌ای یا نقدی در مواجهه با ضمایر سوم شخص مفرد و جمع غایب ضروری دانستم و آن این که:
ای کاش، نه به همان اندازه، بلکه به اندازه یک دهم تأکیدی که برخی مدعیان بر تعبیر "جمهوری" و اقتضائات آن دارند و برای آن سوت و کف می‌زنند، بر تعبیر "اسلامی" و اقتضائات آن نیز تأکید می‌کردند و سلام و صلوات می‌فرستادند!!!!!
ناسلامتی، جمهوریت، روش و اسلامیت تعیین‌کننده هدف و محتوا و رویکرد است؛ و هر دو با هم تعبیر زیبای "جمهوری اسلامی" را شکل می‌دهند.
