حدود صد و هفتاد روز قبل، وبلاگ‌نویسی را شروع کردم و در این مدت شصت و پنج یادداشت عرضه کردم که اکثراً به قلم خودم بود؛ البته در برخی یادداشتها هم نکات جالبی که از جاهای دیگر خوانده بودم، آوردم تا به آن توجه بیشتری بشود.
در این مدت طبق آمار وبلاگ، هفت‌هزار بازدید صورت گرفته است. چهارده یادداشت هم توسط تیم مجله الکترونیکی «پارسی‌نامه» به عنوان نوشته برتر برگزیده شد. نظرات خوانندگان هم برایم بسیار جالب بوده است. از ابتدای کار وبلاگ، بخش نظرات را به گونه‌ای انتخاب کردم که انتشار نظر نیازمند تأیید نباشد و بلافاصله پس از ارسال درج شود. این تجربه، تجربه خوبی بود و به آن ادامه خواهم داد.
در هفته گذشته، دوست عزیزی گلایه کرد که چرا متنها را طولانی می‌نویسی ؟ دیگری گفته بود چرا تمام متن را در یک صفحه منتشر می‌کنی و به «ادامه مطلب» در صفحات جانبی متوسل نمی‌شوی؟ یکی دیگر هم گفته بود که چرا نوشته‌هایت بدون عکس است؟ برخی هم گفته بودند چرا در هر موضوعی از سیاسی و اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی می‌نویسی؟ عزیزی هم انتقاد کرده بود که چرا دیر به دیر وبلاگ به‌روز و یادداشتی منتشر می‌شود؟ و ...
در این فرصت از تمام کسانی که خواننده وبلاگ بوده‌اند و به طور ویژه از کسانی که نظر موافق و مخالف درج کرده‌اند تشکر می‌کنم. بسیار خوشحال می‌شوم که به مناسبت هفت‌هزارمین بازدید نظر سایر خوانندگان را هم بدانم تا شاید تغییری در چگونگی ادامه کار به مدد نظر خوانندگان صورت پذیرد.
