اخیراً آقای پرستویی از یکی از نمایندگان مجلس انتقاد کرده که در کاری که نقشی نداشته یا خیلی کم‌رنگ بوده، خود را منشأ پررنگ اثر دانسته است! ( لینک خبر و اعتراض) در این انتقاد کاملاً حق به جانب آقای پرستویی است.

اما چیزی که به نظر می‌رسد کمی غیرمنطقی است، شدت آشفته شدن ایشان از این مسأله است که نماینده‌ای، کار دیگران را به نام خود تمام کرده است.

توصیه بنده به ایشان این است که (البته اگر این توصیه به گوش ایشان برسد!) کمی از تهران فاصله گرفته و این اشکال را در سایر حوزه‌های انتخابیه کوچک و بزرگ پی‌ بگیرند؛ قطعاً به این نتیجه می‌رسند که بی‌جهت از مشکلی فراگیر، این چنین تعجب کرده و برآشفته‌اند!

این اشکال، راست و چپ و اصلاح‌طلب و اصولگرا و اعتدال‌طلب هم ندارد؛ هر چه شهر کوچک‌تر باشد، اشکالش در این زمینه بزرگ‌تر می‌شود.

آقای پرستویی! حق به جانب شماست؛ اما خیلی ناراحت نباشید که گفته‌اند: بلایی که همه‌گیر باشد، اندوهش کمتر است!