"املای نانوشته، خطا ندارد"! این ضرب المثل را همه، کم و بیش شنیده و به کار برده‌ایم. عمق محتوایی این ضرب المثل، در بسیاری از امور، می‌تواند تعیین کننده باشد.
به طور مشخص، در عرصه انتخابات، کاندیداها دو گروه‌اند؛ دسته‌ای دارای سوابق اجرایی متعدد و دسته دیگر بدون سابقه کار اجرایی مهم و فراگیر یا با سوابق اجرایی محدود یا سوابق اجرایی که اطلاعات روشنی از آن، برای ارزیابی در اختیار عموم نیست.
در گروه دوم، مشخصاً آقای روحانی، آقای جلیلی و تا حدودی آقای حداد عادل قرار دارد. عملکرد آقای عارف هم در سایه دولت اصلاحات است؛ و هر جا انتقادها جدی می‌شود، امکان فرار، فراهم است؛ چون معاون اول دولت اصلاحات بوده، نه رئیس آن!
نکته مهمی که از این جمع‌بندی به دست می‌آید آن است که قدرت تخریب کسانی که در عرصه اجرا سوابق متعددی دارند، برای طرفداران رقبایی که چنین سابقه‌ای ندارند، در اوج است!
و به عنوان مثال، عکس وانت شهرداری که در زمستان در حال پخش پلاکاردهایی راهپیمایی است، به عنوان سوء استفاده از اموال دولتی و عمومی، برای تبلیغ کاندیدای خاص معرفی می‌شود؛ آن هم از سوی کسانی که حامی کسی هستند که او را در اوج تقوا می‌دانند. جل الخالق!
به یاد داشته باشیم که املای نانوشته خطا ندارد؛ چنان که از املای دیروز، نمی‌توان نمره فردا را تثبیت کرد.
(این یادداشت هم انتخاباتی است؛ با پوزش، به نظرات خوانندگان محترم پاسخی نخواهم داد).
