دیدم عزیزی به غضب، و البته به حق، انتقاد کرده بود از اقتباس عزیزی دیگر از مقاله عزیزی سوم بدون ذکر نام. (ببخشید که خیلی مبهم شد!)

عزیز دوم خطاب به عزیز اول،‌ اشکال را پذیرفته بود و حق داده بود که باید با ذکر عنوانی شبیه تلخیص و انتخاب می‌آورد و نه نویسنده؛ شخصاً اگر تا اینجا آمده بودم و به چنین نتیجه‌ای رسیده بود، غائله را فیصله می‌دادم؛ بگذریم از اینکه روحیه من اقتضا می‌کند چنین مواردی را از اول به طور خصوصی تذکر دهم.

غرض آن بود که از این دست سوتی‌‌ها نه در بین جوانان، بلکه در بین برخی بزرگان و به عمد، بسیار فراوان است؛ چه رسد به غفلتی و فضای جوانی. و البته در این یادداشت، به نمونه‌ای دیگر از انواع سوتی اشاره می‌کنم.

این اشاره، فقط برای تذکر این نکته است که در آثار علمی به هر اثر مکتوبی نمی‌توان اعتماد کرد؛ چه رسد به فضای مکتوبات پرهیاهوی سیاسی. مواظب باشیم که جاده بسیار لغزنده است!

در تابستان سالی که گذشت، چند مقاله از جناب رسول جعفریان در نقد برخی مقالات "دائرة المعارف تشیع" که اتفاقا برخی افراد پرطمطراق، سرپرست و سرویراستار آن هستند، سر و صدا به پا کرد. پاسخ "دائرة المعارف تشیع" هم که مرده را به تعجب می‌داشت.

چند تا از مقالات آقای جعفریان (لینک1) (لینک 2) (لینک 3) (لینک 4) (لینک 5)  (لینک 6) و پاسخ عجیب دبیرخانه (لینک) فقط به عنوان نمونه لینک شده است.