بسیاری از مغرضان اهل سنت، شیعه را متهم به بدعت در دین اسلام می‌کنند؛ یعنی مدعی‌اند که شیعه چیزهایی به دین اضافه کرده یا دین را تغییر داده است!

در حالی که بسیاری از بزرگان اهل سنت که مورد تأیید همه اهل سنت هستند، بر این نکته تصریح کرده‌اند که اهل سنت، به خلاف این که ادعای پیروی از سنت پیامبر اکرم دارند، بسیاری از سنتهای پیامبر را تغییر داده‌اند. به عنوان نمونه چند تصریح از متون آنها درباره مقایسه نماز پیامبر و نماز سنیان نقل می‌شود:

از نمونه‌های جالب این که حسن بصری از بزرگان اهل سنت در قرن دوم می‌گوید که اگر اصحاب  پیامبر به میان امت برگردند، در میان نماز و احکامی که از پیامبر دیده‌اند، فقط شرط رو به قبله بودن نماز را، در نماز اهل سنت خواهند یافت!

این سخن حسن بصری در روایت امام صادق علیه السلام هم آمده است.

عجیب‌تر آن که در منابع اهل سنت نقل شده که در زمان خلافت عثمان، وی مریض شد. در ایام حج در سرزمین منی از امیرالمؤمنین علی علیه السلام خواستند که به جای عثمان نماز جماعت بخواند. حضرت فرمود: اگر خواستید من نماز بخوانم، به شیوه پیامبر نماز خواهم خواند. از حضرت نپذیرفتند و خواستند مثل عثمان نماز بخواند. امام علی علیه السلام نپذیرفت. دنبال فرد دیگری برای اقامه نماز جماعت رفتند!

با این همه تصریح از خود اهل سنت، اکنون سؤال این است که چه کسی بدعت در دین آورده؛‌ شیعه یا کسانی که مدعی تبعیت از سنت پیامبرند؟!

جهت مطالعه اسناد و روایات مطالب فوق و روایات دیگری در این زمینه، ادامه مطلب را ببینید.

وعن عمران بن حصین ، قوله لمطرف بن عبد الله لما صلیا خلف علی بن أبی طالب ( علیه السلام ) : لقد صلى صلاة محمد ، ولقد ذکرنی صلاة محمد (مسند احمد، 4 / 429 و ...) ومثله قول أبی موسى الأشعری لما صلى خلف الإمام علی ( علیه السلام ) .

روى الطحاوی عن أبی موسى الأشعری ، قال : ذکرنا علی صلاة کنا نصلیها مع النبی ( صلى الله علیه وآله ) إما نسیناها وإما ترکناها عمدا ، یکبر کلما خفض وکلما رفع ، وکلما سجد (صحیح بخاری، 2 / 209؛ صحیح مسلم 1 / 295) .

ویقول الزهری : دخلنا على أنس بن مالک بدمشق وهو وحده یبکی قلت : ما یبکیک ؟ قال : لا أعرف شیئا مما أدرکت إلا هذه الصلاة وقد ضیعت ( صحیح بخاری، 1 / 141؛ الجامع الصحیح الترمذی، 4 / 632) .

وأخرج البخاری بسنده عن أم الدرداء ، قالت : دخل علی أبو الدرداء وهو مغضب ، قلت : ما أغضبک ؟ فقال أبو الدرداء : والله لا أعرف فیهم من أمر محمد شیئا إلا أنهم یصلون جمیعا ( مسند احمد، 6 / 244؛ صحیح بخاری، 1 / 166) .

وفی المحلى وغیره : أن عثمان اعتل وهو بمنى ، فأتى علی فقیل له : صل بالناس ، فقال : إن شئتم صلیت لکم صلاة رسول الله ( صلى الله علیه وآله ) - یعنی رکعتین - قالوا : لا ، إلا صلاة أمیر المؤمنین - یعنی عثمان - أربعا ، فأبى ( المحلی، 4 / 270) .

وروى الإمام مالک ، عن عمه أبی سهیل بن مالک ، عن أبیه أنه قال : ما أعرف شیئا مما أدرکت الناس إلا النداء بالصلاة (الموطأ مالک، 1 / 93) .

وأخرج الشافعی من طریق وهب بن کیسان ، قال : رأیت ابن الزبیر یبدأ بالصلاة قبل الخطبة ، ثم قال : کل سنن رسول الله ( صلى الله علیه وآله ) قد غیرت ، حتى الصلاة (الأم شافعی، 1 / 208 ) .

وقال الحسن البصری : لو خرج علیکم أصحاب رسول الله ( صلى الله علیه وآله ) ما عرفوا منکم إلا قبلتکم (جامع بیان العلم 2 / 244) .

وعن الصادق : لا والله ما هم على شئ مما جاء به رسول الله ( صلى الله علیه وآله ) إلا استقبال الکعبة فقط ( بحار الانوار، ج 68، ص 91) .