پسرم کلاس اول دبستان است. همه مشق‌ها و خواندنی‌هایش را (اگر مشقی و تکلیفی داشته باشد!) یک ربع تا بیست دقیقه تمام می‌کند! تا حالا حداقل ده بار به پسرم یادآوری کرده‌ام که قدیمها این قدر به ما مشق می‌گفتند که انگشت دستمان پینه می‌بست!
چند روز پیش که به قصد دیدار والدین و اقوام و دوستان، سفری به زادگاهم داشتم، نکته جالبی کشف کردم! و آن این که:
خواهرزاده‌ام و فرزند خواهرزاده خانمم، دانش آموز کلاس اول هستند؛ و البته دستانشان پینه بسته بود! نمی‌دانم معلم پسرم اهل افراط در تکلیف است یا این که معلمان آن دو دانش‌آموز اهل تفریط؟! شاید هم انگشتان این دو طفل معصوم خیلی نازک نارنجی است؟!
شاید هم یکی طبق اصول کار می‌کند و دیگری خارج از اصول و ضوابط، تکلیف می‌فرماید! و بالاخره نفهمیدیم که تکلیف، ابزاری در خدمت آموزش است یا اینکه هدفی است برای پر کردن اوقات فراغت دانش‌آموزان؟!
