خداوند در توصیف قوم بنی اسرائیل و چگونگی رفتار آنها با انبیاء و مبلغان دینی می‌فرماید: ارسلنا الیهم رسلاً کلما جاءهم رسول بما لاتهوی انفسهم فریقاً کذبوا و فریقاً یقتلون (سوره مائده، آیه 70) یعنی: پیامبرانى به سوى ایشان فرستادیم؛ هرگاه پیامبرى احکام و قوانینى برای مردم می‌آورد که مطابق میل‌شان نبود، آنها گروهى از پیامبران را تکذیب کرده و گروهى را می‌کشتند!
این سنت مربوط به گذشته و منحصر در قوم بنی‌اسرائیل نبوده است. قرآن تهدید و فشار مخالفان دعوت حق را همیشگی می‌داند و از کسانی که پیامهای الهی را ابلاغ می‌کنند، می‌خواهد که فقط از خدا بترسند (مائده / 44) و از تهدید و فشار مخالفان حق، هراسی به دل نداشته باشند! (احزاب / 39)
بر این اساس، مبلغان دینی ابتدا باید همه تلاش خود را برای رسیدن به معرفت صحیح از دین و ارزشهای دینی به کار گیرند؛ و آن گاه در عرصه تبلیغ، به یاد داشته باشند که تکدیب و توهین طبیعی است؛ به تعبیر قرآن در انتظار کشته شدن نیز باید بود!
و البته نرمی در سخن گفتن و مهربانی در مقابل اهانت، یکی دیگر از روش‌های دعوت دینی انبیاء است که نباید از آن هم غفلت کرد. از دیدگاه قرآن اصول دیگری نیز در تبلیغ دینی وجود دارد که اگر فرصتی شد، خواهم نوشت.
