زیاد شنیده شده که برخی برای اثبات وظایف زن در خانواده به احکام فقهی استناد میکنند و بر اساس آن، به زن حق میدهند که مثلاً در مقابل شیر دادن فرزند، درخواست مزد کند یا اینکه بر اساس احکام فقهی، زن حق دارد که آشپزی نکند و البته بر اساس قوانین شرعی اسلام، شوهر حق چنین دستورهایی ندارد!
و گاهی شنیده میشود که زنانی بر استیفای تمام حقوق شرعی خود اصرار دارند!
اما به نظر میرسد چیزی که با آن نهاد خانواده و کانون زندگی، گرم و پویا می شود، تأکید سرسختانه بر استیفای حقوق نیست؛ بلکه تفاهم و اخلاق است که می تواند زندگی فردی و خانوادگی و حتی اجتماعی انسانها را اداره کند. حقوق، مرز حداقلی زندگی است؛ اما اخلاق و تفاهم، راه تداوم حیات عاطفی خانواده و اجتماع است!
اصرار بر حقوق به جای اخلاق و تفاهم، در خانواده و اجتماع یکی از انحرافات اساسی در سبک زندگی اسلامی است. فقط به اشاره ای اکتفا می کنم و آن اینکه که اگر مثلاً زنان بخواهند بر اساس تأکید بر حقوق پیش گفته، زندگی خانوادگی خود را اداره کنند، آیا آن وقت مردان هم حق نخواهند داشت که بر اساس همان شرع حقوق خود را مطالبه کنند و بر تعدد زوجات پای بفشارند؟! و آیا در این صورت، کانون خانواده گرم و پر از عاطفه خواهد ماند؟!
قطعاً به جای آن که حقوق را در خانواده و اجتماع بر سر هم بکوبیم، میتوان با مدارا و اخلاق، راه بهتری در پیش گرفت!
