روزنامه کیهان امروز پنجشنبه نوشت: همکار خارج نشین نشریات زنجیره ای از رسانه های وابسته به اپوزیسیون خواست نه به جریان «ماست مالیون» بپیوندد و نه کار فواحش رسانه ای را بکنند!
نیک آهنگ کوثر با اشاره به اینکه رسانه های اپوزیسیون و شبه اصلاح طلبان هرکاری و لو جعل خبر برای مقابله با حاکمیت می‌کنند، نوشت: باز به انتخابات نزدیک می شویم و حافظه تاریخی بسیاری از ما دچار نقص فنی می شود. البته زحمت یادآوری برخی نکات درباره دولت فعلی را رسانه های وابسته به اصلاح طلبان و اعضای سابق ستادهای خاتمی و موسوی و هاشمی و معین در رسانه های بزرگتر لندن و غیره می کشند!
ممکن است رفقای عزیزم ناراحت بشوند اما مگر یکی از کارهای ثابت رسانه های اپوزیسیون پنهانکاری ضعف دولت های قبلی نبوده است؟ باور نمی کنید؟ فرض کنید امروز خاتمی سخنرانی کند و حرف هایی بزند که قند در دل هر ساده دلی آب شود. فکر می کنید خبرنگاران محترم رسانه های خارج از کشور به بررسی موارد در دولت خود خاتمی خواهند پرداخت و به مخاطب خواهند گفت که جناب ایشان در زمان اقتدار در آن حوزه چه کرده و چه نکرده و میزان موفقیت و یا عدم موفقیتش براساس مدارک چقدر بوده؟
وی در «خودنویس» می نویسد: به نظرم کار ما حسابی خراب است. وقتی من به خاطر امیدهایی که به «سرمایه»های سیاسی بسته ام، توان و شجاعت بررسی کارنامه ایشان را برای خواننده ام ندارم، خب، یک تبلیغاتچی و منحرف کننده افکار بیشتر نیستم. مثلا وقتی دوستان رسانه ای از بررسی کارنامه اقتصادی دوران سازندگی خودداری می کنند چون ممکن است سؤال هایی مثلا درباره شرکت هایی در مناطق آزاد سیرجان و کیش پیش بیاید و بعد بحث هایی درباره شرکت ها و کنسرسیوم های نفتی داغ شود که نفعی برای آقای رئیس ندارد. به عبارتی، برای حفظ سرمایه باید صورت مساله را پاک کرد.
تازه ماجرا آنجا دردناک تر می شود که نزدیکان وی از ارتباط با روزنامه نگاران خارج از کشور و تاثیرات متقابل می گویند و آدمی مثل من هم این مکالمات را ثبت می کند...
کاریکاتوریست نشریات زنجیره ای که اکنون با سایت روزآنلاین همکاری می کند، اضافه می کند: خاتمی، مورد احترام من است اما نمی توانم او را در حد یک رهبر سیاسی موفق ببینم؛ یک سال قبل از انتخابات مجلس شرط و شروط می گذارد و بعد دزدکی به دماوند می رود و رای می دهد. حالا نه ماه پیش از انتخابات دوباره فعال شده تا بلکه بخشی از آنچه از دست رفته را بازگرداند .به این می اندیشم که «ممد بوقی»ها چقدر خوشحال می شوند که می توانند باز دل طرفداران را به دست آورند و امیدوارشان کنند. اما یادشان می رود که خاتمی در دوران اقتدارش، نتوانست پاسخگو باشد و در مقابل حاکمیت عملا زانو زد و قول هایش را فراموش کرد. نه، ایراد از من و امثال من است که به اندازه کافی یادآوری نکرده ایم.
جالب تر آن است که وقتی مسائل آن زمان را یادآوری می کنی، می گویند خصومت شخصی داری، اما ظاهرا دلدادگی و پنهان کاری و حجاب بر واقعیت کشیدن درست ترین کار دنیا است.
وی تصریح کرد: دارم به این فکر می کنم که با وجود تمامی محدودیت ها، تاکنون چند بار خبرنگاران سؤال هایی سخت از احمدی نژاد پرسیده اند و عملا حالش را جا آورده اند. اما یادم نمی آید در دوران هاشمی و خاتمی چند بار دوستان رسانه ها با همان اقتدار سؤال هایی سخت از روسای جمهوری پیشین پرسیده باشند؟ اگر یادتان می آید لطفا لینک ها را در کامنت ها بگذارید.
نیک آهنگ کوثر معتقد است: بسیاری از ما در سال های اخیر برای عیان کردن ضعف ها و تضادهای حاکمیت هر کاری کرده ایم. حتی گاه با جعل واقعیت خواسته ایم نشان دهیم میزان اختلاف در سطوح بالا چقدر است. آیا ما، در مقابل مخاطبان مان کوتاهی نکرده ایم؟ آیا هدف ما انتشار واقعیت ها بوده یا بهره برداری سیاسی؟ منافع سیاسی و جناح بندی برایمان مهمتر بوده یا انجام وظیفه مان؟ هفته پیش، در کنفرانس سالانه کارتونیست های آمریکا، تام تولز، کارتونیست سرشناس واشنگتن پست یک توصیه جانانه کرد؛ «فاحشه نباشیم». جسارتاً عرض کنم که بسیاری از ما اهالی رسانه در برابر «سرمایه»های سیاسی از این هم کمتریم... مغز همه ما ارزشش بیشتر از آن است که تحت تاثیر جنبش «ماست مالیون» قرار گیرد.
