معمولا پس از پایان ماه مبارک رمضان، درباره عملکرد صدا و سیما در این ماه مبارک گفتگوها اوج می‌گیرد. اگر خواننده روزنامه جام جم باشید یا فقط مشتری صدا و سیما باشید، همه چیز گل و بلبل است و همه در حد بالایی از عملکرد رادیو و تلویزیون رضایت دارند. و اگر خواننده برخی روزنامه‌های دیگر و برخی سایتها و وبلاگها باشید، چنین تصور می‌شود که بدتر از این امکان نداشت! تاکنون این روال بوده و دلیلی ندارد که امسال چنین روالی نباشد!
در دهه آخر ماه مبارک، پوشش خبری زلزله آذربایجان هم به موضوعات انتقادی افزوده شد. در چند یادداشت، نظر خودم را درباره عملکرد صدا و سیما می‌نویسم؛ در ماه مبارک فقط شنونده برنامه سحر رادیو معارف بودم و بخشهای خبری تلویزیون را می‌دیدم. توفیق اجباری داشتم که کانالهایی که برنامه کودک داشت را گاهی با پسرم همراهی کنم؛ با این توضیح که در شبانه‌روز فقط سه ساعت مجاز به دیدن تلویزیون است و در نهایت در ساعات نزدیک به افطار، مرتب کانالهای تلویزیون را عوض می‌کردم تا وقت افطار برسد! الحمد لله بعد افطار هم هیچ سریال و فیلمی را ندیدم؛ حتی یک قسمت.
در اولین یادداشت، فقط نکته‌ای درباره برنامه‌های قبل افطار دارم. درباره ویزه سحر رادیو معارف، برنامه‌های کودک و پوشش اخبار زلزله هر یک یادداشت مستقلی می‌نویسم. اما یادداشت اول:
نمی‌دانم چرا مسئولین شبکه‌های مختلف صدا و سیما اصرار دارند قبل از افطار با برنامه‌های طولانی و گفتگو محور وقت مردم را پر کنند؟! قبل افطار شبکه‌های مختلف یک یا چند مجری را با دکوری ثابت و مهمانان مختلف تدارک دیده بودند. شاید موفقیت چند برنامه در این قالب در سالهای قبل، همه را واداشته بود که بخت خود را در این باره امتحان کنند!
و البته برخی از مجری‌ها هم که فکر می‌کنند هر چه لودگی بیشتری داشته باشند و شکلک‌های عجیب و غریب‌تری از خود به نمایش بگذارند بیننده احساس صمیمیت بیشتری خواهد کرد، به عمق فاجعه می‌افزودند! البته نهایت عمق فاجعه وقتی روشن‌تر می‌شود که توجه داشته باشید اگر این برنامه‌ها برای مخاطب «آب» نداشته باشد که البته داشت، برای سازندگان آن نون خوبی دارد. بنا به تجربه کاری عرض می‌کنم که با توجه به زنده بودن برنامه و روتین بودن آن و ساعات پخش برنامه و تنوع مهمانان، هزینه تولید آن بالاست.
کاش مسئولان شبکه‌ها یک هماهنکی با هم داشتند تا اغلب شبکه‌های معروف در یک ساعت، برنامه‌ای با قالب و مضمون مشابه به بینندگان خود ارائه ندهند. توقع این هماهنگی وقتی بیشتر می‌شود که توجه کنیم که مجموعه صدا و سیما با مدیریت یک نفر اداره می‌شود. و کاش از الان به فکر سال آینده باشند که باز هم به اقتضای تجربه کاری عرض می‌کنم که انتظار باطل و توقعی است که برآورده نخواهد شد.
