در ماده 25 قانون شوراها در شمردن شرایط کسانی که میتوانند رأی بدهند، این شرط آمده است: شرط "3- سکونت حداقل یک سال در محل اخذ رای به استثنای شهرهای بالای یک صد هزار نفر جمعیت"
یعنی در شهرهای زیر یکصد هزار نفر، لازم است حداقل یک سال سکونت شما در آن شهر و محله، احراز شود؛ بگذریم که در انتخابات این شهرها، هیچگاه این ماده قانونی اعمال نمیشود!
عجیب تر در ماده 26 قانون شوراهاست که شرایط داوطلبان را برشمرده است: " تبصره2 - اعضای شوراها باید در محدوده حوزه انتخابیه خود سکونت اختیار نمایند. تغییر محل سکونت هریک از اعضای شورا از محدوده حوزه انتخابیه به خارج از آن موجب سلب عضویت خواهد شد."
ظاهر قانون این است که برای رأی دادن در یک حوزه انتخابیه شوراهای شهرهای زیر یکصدهزار نفر، باید حداقل یک سال در آن شهر و محل سکونت داشته باشید!
اما اگر قصد کاندیداتوری برای انتخابات شوراهای همان شهرهای زیر یکصدهزار نفر داشته باشید، شرط سکونت حداقل یک سال در آن محل در قانون نیامده است!
جالب و بسیار عجیب است که برای رأی دهنده شرط سابقه یک سال سکونت گذاشته شده، اما برای داوطلب نمایندگی مردم در همان شهر، چنین شرطی وجود ندارد؛ و از گرد راه نرسیده، میتواند کاندیدای نمایندگی مردم در شورای شهر باشد!
جل الخالق از این ابتکار نمایندگان مجلس شورای اسلامی در قانون شوراها!
