سلام. 1. انواع عزاداري هر کدام به جاي خويش نيکوست. نبايد به خاطر وجود برخي انحرافات يا آسيب‌ها در نوعي از عزاداري، همه آن نوع عزاداري را محکوم کنيم؛ بلکه بايد تلاش کرد تا آن نوع از عزاداري از پيرايه‌ها و آلودگي‌هاي احتمالي پاک شود. لذا سوءظني که درباره زنجيرزني مطرح کرده‌ايد به آن شدت و تندي (البته به نظر بنده) نيست. 2. کار فرهنگي و تبليغ ديني، همچنين تغيير ذائقه مردم با قوانين الزامي مراکز حکومتي به دست نمي‌آيد و پروسه‌اي طولاني است که در طول زمان به شرط فعاليت فرهنگي با برنامه‌ريزي روشن و پيگيري مستمر به دست مي‌آيد. 3. اگر سن شما اقتضا کند حدود 15 سال پيش هيچ جلسه‌اي که براي عزاداري اقامه شود و در آن سخنراني و مداحي و احتمالا شام باشد، در شهر اردکان برقرار نبود. کانون قرآن اين کار را در جمع محدودي شروع کرد. يادم است که در سال اول تعدادمان به بيست نفر هم نمي‌رسيد. بعدها گسترش يافت و هيأت حماسه‌سازان هم همان مدل را پي گرفت و خوشبختانه در اين 15 سال چنان فضا تغيير کرده که قابل باور نيست. در محرم همين امسال، در اين شهر چقدر مجلس سنگين همراه با سخنراني و مداحي در شهر برقرار بود. اين مدل تغيير بايد پي گرفته شود؛ البته انواع ديگر عزاداري هم به جاي خود نيکوست و بايد برقرار باشد. ممنون از اعلام نظر.