در جواب گفتيد: "سلام. اگر با يک عذرخواهي مسأله حل مي‌شود من از جانب همه مسئولان کشور بابت قصور و تقصيرها عذرخواهي مي‌کنم!دوم اينکه اگر با انتقاد همه چيز حل ميشه، پس فقط جنگ زرگري است. افراد انتاقد مي‌کنند مستمرا/افراد هم غذرخواهي مي کنند مستمرا/ و البته همچنان هر کسي هر کاري خواست انجام ميده. اين پروسه، خوبه؟!"
درست مي فرماييد اولا در شخصيت له شده ما ايرانيها عذرخواهي به همين سادگيست که شما ميگوييد. دوما مسئولين ما همون عذرخواهي که شما گفتيد رو هم نميکنند. شما نميخواد از طرفشون عذرخواهي کنيد فقط يه نمونه بياريد که مسئول بلندپايه اي در حد رهبري، رياست جمهوري يا رييس مجلس يا قوه قضائيه به دليلي شخصا مسئوليت کارش را پذيرفته و عذرخواهي کند. البته بوده مواردي که با انداختن تقصير گردن يک قاضي متوسط الدرجه، يا يک خلبان فوت شده در حادثه سقوط يا ... يه عذرخواهي خشک و خالي در سطح وزير انجام شده.
سوما مرحله اول عذرخواهيست، مرحله بعد از عذرخواهي افت محبوبيت و فشار افکار عموميست که احتمالا منجر به استعفاي طرف خواهد شد و اگر جرمي مرتکب شد دادگاهي شدنش، اگر هم استعفانکرد پايان دوره حتما همون افکار عمومي بهش راي نخواهد داد