سلام! يک طرف قضيه رو درست گفتين. اما همه واقعيت رو يا نميدونين يا نگفتين:
1- مطبوعات فرانسه نظارت بسيار خوبي روي همه ارکان دارند. و محدوديت هاي کشور مارو اصلا ندارند. (نمونش داستان ارتباط سارکوزي قبل از ازدواج با کارلا بروني که مطبوعات بسيار گسترده بهش پرداختند و او عذرخواهي کرد. هيچکس هم بهشون نگفت قضيه را "کش" ندهيد.)
2- سيستم حزبي ساختار يافته که هيچوقت به فرد اجازه عدول از اساسنامه حزب را نمي دهد. مثلا در همين انتخابات اخير هم حزبيهاي اقاي سارکوزي علنا از ايشان براي تلاش در جذب آراي راست افراطي (ناسيوناليستها) انتقاد کردند. (پيش از انتخابات که روي راي ايشان هم تاثير داشت.)