پادوی اصلح!
با عینک سیاه، همه جا سیاه دیده می شود. البته با عینک سبز یا قرمز یا آبی هم دنیا سبز و و قرمز و آبی دیده می شود. انتخابات نزدیک است و خیلیها در تلاشند خودی نشان دهند. آن که فعلا نماینده است، همه کارها و خدمات مثبت سیاسی و عمرانی و فرهنگی و اجتماعی و ورزشی در حوزه انتخابیه خود را محصول تلاش خستگی ناپذیر و مخلصانه خود می داند. از سویی دیگر، آن کس که در صدد است به صندلی سبز مجلس راه یابد و فعلا فقط کاندیدای مجلس است، سراسر حوزه انتخابیه را ضعف و نقص و کم کاری می بیند و حوزه و شهرستان محل کاندیداتوری خود را از این حیث از همه جا عقب افتاده تر می داند!
اما وظیفه اولیه و ذاتی مجلس و نمایندگان آن چیست؟! در تبلیغات انتخابات مخصوصا در غیر شهرهای بزرگ، حرفی از سیاستهای کلان کشور و بحث قانونگذاری و نظارت مطرح نیست. در واقع بسیاری از کاندیداها تلاش می کنند خود را بهترین پادوی شهر بدانند. تردیدی نیست که با توجه به شرایط فعلی صنعت و اقتصاد و بانکها و رانت نمایندگی، این پادویی بسیار نون و آبدار است.
برخی چاره را در انتخابات استانی دیدند؛ که البته کاهش مشارکت مردم مخصوصا شهرهای کوچک، بزرگترین مانع در این راه است. فرضهای دیگری هم مطرح است اما نقطه مشترک همه آنها آن است که وضع فعلی نواقصی دارد.
به نطر می رسد یکی از راههای کنترل بر رانت نمایندگی، محاسبه اموال نمایندگان و بستگان درجه اول و حتی دوم ایشان در پیش و پس از نمایندگی است. آخه معلوم نیست نماینده ای که دو میلیون حقوق دارد و وتمام وقتش درگیر است چگونه سرمایه گذاریهای کلان و البته سالم خواهد داشت!
