جناب آقاي احمدي رهبر انقلاب همانطور که از اسمش مشخص است (خواه امام راحل رهبر باشد يا رهبر گرانقدر فعلي) در ضمن ولايتي که دارند راهنماي جامعه هستند و راه را به ما نشان مي دهند ما از رهبر انقلاب سوال نمي کنيم که چرا با فساد اداري و يا اقتصادي و يا .... مبارزه نکرديد؟ چرا که ايشان وظيفه اجرايي ندارند؟ اما حق داريم سوال کنيم که چرا شما نسبت به مفاسد اداري و يا مفاسد اقتصادي و يا شبيخون فرهنگي و توطئه هاي دشمنان و يا... که مضر به اهداف انقلاب است تذکر نداديد؟ آن وقت ايشان مي فرمايند: خودتان نيز مي دانيد که در مورد بسياري از اين قبيل مباحث کوتاهي نکردم و به طور موکد هشدار دادم و در بعضي از موارد مثل ادامه سياست تنظيم جمعيت که توسط برخي ديگر تنظيم و اجرايي شد مسئولين و از جمله خودم که رهبر انقلابم دچار غفلت شدم و در سخنراني خودم اعتراف به کوتاهي رهبري هم در اين زمينه کردم .حال قضاوت با شما و همه خوانندگان محترم: کسي که چنين مبنايي در اداره جامعه اسلامي داشته باشد در همه مسائل حکومتي شما بايد بر همين مبنا درباره ايشان قضاوت کنيد و اگر در بعضي مسائل ما به ظاهر کوتاهي مي بينيم با اين مبنا بايد سکوت کنيم البته انتقاد مودبانه و به دور از تضعيف نظام همراه با ادله مستدل و منطقي که ايشان نيز بارها از آن حمايت کرده و استقبال هم مي کنند مانعي ندارد منتها مشکل اين است که هر کسي نظر خودش و يا نقد خودش را مي گويد انتظار اجرا شدن نقد خودش را در جامعه دارد در حالي که نقش رهبري شنيدن تمام نظرات بوده و تصميم گيري با معظم له است و اين مبنا چيز تازه اي نيست و دليل قرآني دارد ( وشاورهم في الامر ....فاذا عزمت فتوکل علي الله ...) و از زمان معصومين نيز همين طور بوده است :
علي عليه السلام درباره مسئله اي به ابن عباس فرمود: “بر تو است که رأى خود را به من بگويى و من درباره آن بينديشم، آنگاه اگر خلاف نظر تو فرمان دادم بايد اطاعت کني.” همه ما بايد همين حالت را داشته باشيم. با تشکر