چه جالب. خوب يه پيشنهاد ساده براي امام دارم (داشتم). به قول غضنفري همه کساني که اون نامه ها رو نوشته بودن (از هاشمي گرفته که فرمانده کل قوا بود. محسن رضايي که فرمانده ستاد مشترک و در واقع نفر اول هماهنگي و اجرا بود. نخست وزير وقت و ...) قابل اتکا نبودن و امام تنها بودند. امام از اشخاصي مثل خود غضنفري يا همفکرانشون استفاده ميکردند نميشد؟!! يعني اشخاصي که الان اين همه مديريت کلان کشور رو در زمان جنگ تخطئه ميکنند کجا بودند؟؟؟ اگر امام قلبا ناراحت بودن چرا با اين افراد برخورد نميکردن؟ امام نشان داده بودن که اهل معامله نيستند مثلا سر عزل قائم مقام رهبري پس از اتمام حجت ها ايشان را کنار گذاشتند بدون هيچ ملاحظه اي.