مختصرا در بخشي از کتاب بحث انتقادات آقاي مصباح و شاگردان ايشان در نقد اينکه شريعتي اگر چيزي ميفهميد چرا نظراتش در طول زمان عوض شده است. ايشان ضمن دفاع از دکتر و البته پذيرش اينکه ايشان هم از اشتباه مصون نيست، بيان کرده که اينکه انسان نظراتش در طول زمان تعديل و يا کلا دچار تغيير شود، نه تنها عيب محسوب نميشود بلکه نشاندهنده فکر پويا، خلاق و البته منصفيست که ابايي ندارد نظراتش را اصلاح کند. (البته کتاب سرشار از درسهاي بزرگيست از سعه صدر و بزرگواري نظر ايشان.) جالب اينکه از همان زمان هم آقاي مصباح به خاطر تندرويهايش مورد انتقاد دکتر بهشتي بوده و در کتاب هم ذکر شده است. البته کتاب را بنده چندين سال پيش مطالعه کردم و موارد فوق نقل به مضمون بود.