نظرات ياداشت اخلاص با غوغا؟!

+ +

بدترين عادتها در يک کشور همين است که دستگاههاى مختلف کشور، يکديگر را متهم کنند. اين معنى ندارد؛ اين اصلا انسجام و اتحاد دستگاههاى اداره‌کننده‌ى کشور را مختل مى‌کند. يک مجموعه وقتى کامل است و وقتى مى‌تواند کار کند که دستگاه‌هايش يکديگر را تکميل و به هم کمک کنند. نه اين‌که فلان دستگاه همه‌اش به فکر اين باشد که بهمان دستگاه را از حيز اعتبار بيندازد؛ بهمان دستگاه هم همه‌اش به فکر اين باشد که فلان دستگاه را نابود و بدنام کند. اين‌که نمى‌شود. کسى که مجرم است، مجرم است؛ البته به قدر جرم خود مجرم است نه بيشتر. جرمها يک اندازه نيستند. اين‌طور نيست که وقتى کسى جرمى انجام داد، يک سيئه همه‌ى حسنات را از بين ببرد؛ نه، آن هم نيست؛ اما جرم بايد جرم محسوب شود. آن رفتار و عملى که طبق قانون و طبق قاعده و روش صحيح، تشخيص داده شده که جرم است و صاحبش مجرم است، ديگر نبايد مورد تشويق و تقدير و احسنت و آفرين چهار نفر آدم بى‌توجه قرار گيرد. همين بى‌توجهى‌هاست که به آينده‌ى کشور لطمه مى‌زند. کسى اين کارها را بکند، بعد بگويد من به عزت ملى هم عقيده دارم؛ به سعادت ملت هم عقيده دارم؛ آينده‌ى ملت را هم مى‌خواهم! اينها با هم نمى‌سازد. مقام معظم رهبري