ولي اي خداي من، چگونه به خود اجازه مي دهيم که با نام تو و مکتب تو بازي کنيم، هوس ها و خواهش هاي نفساني خود را تحت لواي تو ارضا نماييم، سياست بازي را به جاي مکتب جا بزنيم و آن چنان امر بر ما متشبه شود که خواسته خود را فرمان خدايي تصور کنيم و هر مخالفي را کافر به خدا و خارج از دين به شمار آوريم و هر کسي را که جرات مخالفت داشت مهدورالدم بدانيم.

"دکتر مصطفي چمران، حماسه عشق و عرفان، ص 90"