1. بر خلاف راهپیمایی قبل، 22 بهمن امسال اثری از بنرهای خودجوش تشکر از شهردار و شهرداری اردکان دیده نمی شد؛ لابد آش آن قدر شور شده، که از منظر بانیان، با این تدابیر هم دیگر این آش، خوردنی به نظر نمی رسد! (برای اطلاع از بانیان تشکر خودجوش، میتوان از "طیف" پرسید فاکتور بنرهای یکسان تشکر خودجوش پارسال را چه کسی یا چه نهادی پرداخته است!!!!)
از این که در راهپیمایی امسال این طنز و مایه تفریح از مردم شهرم دریغ شده بود، مکدر شدم.
2. حوادثی که مربوط به سخنران راهپیمایی امسال شهرمان شنیده شد، رونمایی نسل جدیدی از لمپنیسم یا شارلاتانیزم بود که از آن با عنوان "لمپنیزم سیاسی دولت حزبی" یاد می کنم!
این ابتکار را به نام این دولت، و مکان ثبت اختراع را در شهر خفقان زده اردکان باید ثبت کرد؛ هر گونه حق خوری و حق کشی در این مسأله، بدون تردید، قابل تعقیب قضایی است!
چندی قبل، یکی از کسانی که سلام و علیکی داریم، می گفت حاضر است تمام پروژه های شهرداری اردکان که با ترک تشریفات مناقصه به پیمانکاران مختلف واگذار شده را سی درصد زیر قیمت انجام دهد؛
یعنی مدعی بود اگر شهرداری اردکان، کاری را به یکصد میلیون تومن واگذار کرده، همان کار را با هفتاد میلیون انجام می دهد! و اگر مثلاً شهرداری اردکان در یک سال ده میلیارد تومان، سفارش پروژه با ترک مناقصه داشته، رقم صرفه جویی، حدود سه میلیارد تومان می شود که مبلغ کمی نیست!
ادعای او را ندیده و نشنیده گرفتیم و در ذهنمان، او را به بلوف متهم کردیم؛ تا این که...
به تازگی از یکی از مسئولان شهری اردکان شنیدم شهرداری احمدآباد موزاییک فرش پیاده رو را از قرار متری حدود سی هزار تومان به پیمانکاران واگذار کرده است؛ در حالی که آن آقا مدعی بود در اردکان همان کار از قرار متری شصت هزارتومان به پیمانکار واگذار شده است.
و البته آن مسئول، مدعی بود که هر دو نرخ برایش ثابت شده و مطمئن است و به برخی اسناد نیز دسترسی دارد.
نمی دانم حرف این مسئول درست است یا نه؛ و میدانم شفاف سازی خاصی هم از شهرداری اردکان در کار نیست؛ مبالغ پیمانها و مصوبات شورای شهر هم که به هیچ وجه در دسترس نیست تا بتوان تحقیق کرد و از درستی یا نادرستی آن اطلاع یافت!
اما می دانم که اگر این ادعاها درست باشدف این آشنای ما خیلی بی انصاف است که حاضر است پروژه ها را سی درصد زیر قیمت انجام دهد؛ چون با این روال و حساب، حداقل تا پنجاه درصد زیر قیمت راه دارد!
منتظر شفاف سازی مسئولان شهرداری احمدآباد و اردکان و هر نوع تأیید و تکذیبی هستم و آمادگی درج هرگونه توضیحی و تکذیبی دارم؛ گرچه خیلی دور از انتظار است!
ملانصر الدین در داستانهای کهن، و پت و مت در روزگار کنونی، تداعی انجام کارهایی هستند که جز خنده تلخ، دوایی ندارد؛ یک تخته کم را به هیچ طریقی نمیتوان جبران کرد!
و حکایت امروز شهرداری اردکان است؛ در خیابانی، آسفالت پیاده رو را بر می چیند که با زیبایی و اصول مبلمان شهری سازگار نیست؛ و با سنگ تراورتن فرش می کند که هر شاگرد بنایی در این اقدام یاد ملانصرالدین می افتد! سنگ تراورتن و سنگفرش پیاده رو؟!!!!!!!
و البته در سویی دیگر، و در خیابانی دیگر، همین آسفالت را فرش نوی پیاده رو می کند! اگر آسفالت خوب است؛ چرا از پیاده روی خیابانی جمع می کنند؟! و اگر آسفالت بد است، چرا پیاده روی خیابانی دیگر را به تازگی آسفالت می کنند؟!
ما که نفهمیدیم و نمی فهمیم؛ اما حتما پیمانکاران شهرداری، متوجه می شوند! هم پیمانکاران آسفالت و موزاییک و سنگ و هم معدن داران و سنگبریهای تراورتن کار!
روح آنها که شاد است؛ روح ملانصرالدین و پت و مت هم شاد است؛ به جهنم که برخی دیگر، اعتراض دارند یا نمی فهمند!
مدیر عامل تازه کار آب منطقه ای یزد، زورش به گردن کلفتی صنعت اردکان نرسید؛ کشاورزان را مجبور کرد تا برای استراحت آبهای زیرزمینی، چاههای کشاورزی را خاموش کنند!
کسی نیست از ایشان بپرسد که آیا معتقد است که تعطیلی چاههای صنایع، باعث استراحت و بازیابی منابع زیرزمینی آب نمیشود؟ یا چنین اعتقادی ندارد، اما زورش به یکه تازی صنعت نمی رسد!
شاید هم کشاورزان، دست و دلبازی صنایع در خریدن آدمها را ندارند! و احتمالاً قانون فقط برای کسانی است که پول یا پارتی ندارند!
در ضمن، کسی از ساحت حضرت ایشان بپرسد تغییر کاربری چاههای کشاورزی به صنعت، که به وفور در اردکان اتفاق افتاده، قانونی هست یا خیر؟!
نیز کسی بپرسد آیا آبی که با اسم طرح کوثر، هزینه اش را سالیانی مردم شهر پرداختند، به کام صنعت ریختن، قانونی و شرعی هست یا نه؟ آبی که مردم هزینه اش را پرداختند اما در تابستان، همان مردم به وصالشان نمی رسند و صنعتی از آن کامیاب می شود که بهره مردم از آن، تخریب محیط زیستشان است.
چنبره برخی مسئولان بی درد، سنگین بود؛ چنبره دیکتاتوری صنعت هم اضافه شد؛ و بیچاره کشاورز، که پناهی و بلندگویی و باندی ندارد!
امروز از یکی از مسئولان شهری شنیدم پل عابر پیاده روبروی دانشگاه اردکان و دانشگاه پیام نور، که باید با زور دانشجو را مجبور به استفاده از آن کرد، مجوز شورای شهر هم نداشته است!
یعنی شورای شهر برای سه پل عابر پیاده در مناطق مختلف شهر، مجوز داده بوده است، اما شهردار و شهرداری در مکان چهارمی، بدون مجوز شورای پل عابر پیاده احداث کرده است؛ یعنی اساس این پل مشکوک است.
و به تعبیر یک مثل قدیمی اگر برای دانشجو، آب ندارد؛ حتماً برای یک عده ای نان داشته که آن را در محلی احداث کردند که مجوز شورا نداشته است!
و نمی دانم شهردار، خودمختار است یا اعضای شورا، بی بخارند؟! شاید، هردو؛ شاید هم هیچ کدام!
(آماده استماع تکذیبیه و درج آن هستم.)
چند هفته پیش، توفیق داشتم چند روزی قم باشم. از لحظه ورود به شهر، اطلاعیه ها و بنرهای فراوان 30 درصد تخفیف عوارض و جرایم شهرداری از هفده ربیع الاول (ظاهراً 27 آذرماه) تا 22 بهمن در سراسر شهر دیده می شد.
فقط در بخشی از بلوار جمهوری بیش از صد بنر (یک متر در دو متر) و با اطلاع رسانی در دو طرف بنر، وجود داشت!
در همان لحظه مقایسه کردم این اقدام شهرداری و شورای شهر قم را با اقدام شورای شهر و شهرداری اردکان در تصویب رانتی تخفیف 60 درصدی (40 تخفیف کلی + تخفیف 20 نقدی)؛ تخفیفی که در قم برای همه است و در اردکان برای عده ای خاص؛ تخفیفی که در اردکان، فقط خواص و نورچشمی ها از آن بهره مند شدند و بر خلاف صریح قانون، هیچ جا اطلاع رسانی نشد!
یعنی سفره ای برای خود پهن کردند و خوردند و بردند و جمع کردند و صدایش را هم در نیاوردند!
و البته متأسفانه شنیدم شورای شهر اردکان برای سال جاری هم چنین مصوبه ای داشته، اما خوشبختانه، فرماندار و اعضای شورای انطباق مصوبات شورای شهر بر قانون، این مصوبه را تأیید نکرده اند!
لازم میدانم تنفر خود را از این همه مخفی کاری و ایجاد زمینه رانت و فساد، اعلام کنم؛ و نیز لازم است از فرمانداری و اعضای شورای انطباق به خاطر مخالفت با این مصوبه، تشکر کنم.
(تذکر و توضیح: اگر شورای شهر اردکان، دفاعی از این اقدام رانتی داشت، لابد تاکنون صدبار در بوق و کرنا کرده بود؛ اما باز هم اگر توضیحی و تکذیبی هست، آماده انتشار و اصلاح هستم.)
