تب خرید عید بالاخره ما را هم گرفت.  چند شب پیش رفتیم (البته من و پسرم) جارو برقی بخریم. اصرار داشتم ایرانی باشه، با قبلی که ایرانی بود هیچ مشکلی نداشتیم و همچنان برقرار است. کلی این طرف و آن طرف رفتیم؛ آن هم در محلی که مرکز اصلی فروش لوازم خانگی بود. از میان بیش از چهل مغازه‌ای که رفتیم و جارو برقی داشتند فقط سه چهار تا مغازه جارو برقی ایرانی داشتند با تنوع بسیار کم؛ که یکی هم فقط نمایندگی آن شرکت بود. جالب بود این همه تبلیغ میشه برای مصرف کالای ایرانی که البته خیلی کم‌اثره،  آن وقت ما که بدون تبلیغ مصمم به خرید جنس ایرانی بودیم و حتی ظاهرش هم خیلی برایمان مهم نبود، جنس ایرانی پیدا نمی‌کردیم. بالاخره جوینده یابنده است. گشتیم و جارو برقی ایرانی خریدیم.

اما چرا جنس ایرانی در مرکز فروش لوازم خانگی کم بود و هست؟!  یا سود اجناس خارجی برای فروشندگان زیاد است یا دستهایی در بازار است که نمی‌گذارد جنس ایرانی فروخته شود. با یکی از فروشندگان خودمانی شدم و علت را پرسیدم. گفت جنس ایرانی برچسب قیمت دارد و مشمول تعزیرات است حتی اگر یک درصد گرانتر فروخته شود. اما جنس خارجی برچسب قیمت ندارد. دو برابر قیمت هم که بفروشی تعزیرات ندارد. مردم هم که دنبال جنس خارجی‌اند. پس چرا با سود کمتر و مشتری کمتر جنس ایرانی بیاورم؟! بعدش یواشکی گفت سود برخی لوازم خارجی صد در صده. و من پاسخ سوالم را گرفتم. مشکل از فرهنگ ماست؛ هم خریدار و هم فروشنده. مشکل در جنس ایرانی نیست یا اگر هم هست این اندازه که گفته می‌شود نیست. شاید هم همان فروشندگان محترم در تبلیغ علیه جنس ایرانی سهیم باشند؛ همچنان که هرجا که از جاروی ایرانی می‌پرسیدیم و نداشتند: می‌گفتند پولت را حروم نکن! نمی‌دانم چه فکری، اما می‌دانم باید فکری به حال این فکر و فرهنگ کرد.