در حین مطالعه امروز به اعتراف جالبی از عایشه رسیدم که مناسب است آن را نقل کنم.

پس از آن که خبر شهادت حجر بن عدی توسط معاویه به عایشه رسید، به این کار اعتراض کرد؛ و معاویه گفت: دعینی و حجراً حتی نلتقی عند ربنا! مرا در مورد کشته شدن حجر رها کن تا این که خدا را ملاقات کنیم! (البدایه و النهایه، ابن کثیر، ج 4، ص 76)

اما اعتراف جالب عایشه آن است که وقتی از او پرسیدند چرا اقدامی علیه این کار انجام نمی‌دهی؟ گفت:

ما در هیچ کاری دخالت نکردیم، مگر این که وضع‌مان بدتر از قبل شد! و اگر چنین نبود، اقدامی در واکنش به قتل حجر انجام می‌دادم!

این جمله و اعتراف به اشتباه بودن اقداماتش را عایشه مکرر گفته است! نظیر آنچه عمر مکرر فرمود لولا علی لهلک عمر!

(و کانت عائشه تقول: لولا أنا لم‌نغیر شیئاً قط الا آلت بنا الامور إلی أشد مما کنا فیه، لغیرنا قتل حجر؛ تاریخ طبری، ج ?، ص 208)