در مباحث تبلیغاتی انتخابات ریاست جمهوری در بین برخی تفکرات، با دیدگاهی مواجه بودیم که بر این نکته تأکید داشت که "باید ببینیم تکلیف چیست و به نتیجه کار نداریم". این سخن برگرفته از پیام معروف حضرت امام خمینی در نامه پذیرش قطعنامه است.
اما سؤال مهم این است که آیا این اصل کلی، در همه عرصه‌های زندگی فردی و اجتماعی یک مسلمان وارد است؟!
به عنوان مثال امر به معروف و نهی از منکر هم یک تکلیف است و البته در ضمن این تکلیف، احتمال تأثیر (=نتیجه) و رعایت شیوه‌های تأثیر بیشتر هم دیده شده است. پس در این مصداق، نتیجه هم اهمیت دارد و نمی‌توان به صرف تکلیف بودن امر به معروف و نهی از منکر بسنده کرد.
در نمونه دیگر، آیا امام علی علیه السلام در دوران حکومت کوتاه خود برای رفع همه انحرافات اقدام کرد؛ یا اینکه فرمود برخی از انحرافات، فعلاً قابل درمان نیست؟ امام علی علیه السلام هم در این رویکرد، در کنار تکلیف به امکان و کیفیت نتایج حاصل از آن توجه جدی دارد.
بله، در عرصه دفاع از کیان اسلامی در برابر تجاوز و اشغال خارجی، حضور لازم است؛ اعم از اینکه پیروزی حاصل شود یا نشود.
در مجموع به نظرم می‌رسد استناد به این جمله در همه فعالیت‌های سیاسی، راهی برای فرار از تبعات و نتایج اقدامات سیاسی و در واقع یک مغالطه آشکار سیاسی با الفاظ مکتبی است. تا نظر شما چه باشد؟
