رئیس جمهور یمن، ایران را به دست داشتن در تحولات کشورش متهم می‌‌کند. پادشاه بحرین از ایران می‌خواهد در کشورش دخالت نکند. عربستان، ایران را عامل تحریک شیعیان و حتی اهل سنت در ایجاد راهپیمایی علیه سلطنت می‌داند. در سوریه، حمایت ایران را عامل باقی ماندن بشار اسد در قدرت می‌دانند. مصری‌ها از دخالت ایرانی‌ها در کشورشان نگرانند و ورود ایرانی‌ها را ممنوع کرده‌اند. تنها دشمن اسرائیل در منطقه و جهان، ایران شمرده می‌شود که باید مهارش کرد. انفجار اتوبوس صهیونیستها ر بلغارستان به ایران نسبت داده می‌شود و....
راستی اگر همه اینها درست باشد، پس ایران ابرقدرت است؛ ابرقدرتی که ابرقدرتها را به چالشی کشانده که راهی برای رهایی از آن ندارند. و به راستی اگر ایران همه درآمد ارزی‌اش را خرج تبلیغات برای قوی‌نمایاندن خود می‌کرد، آیا می‌توانست نتیجه‌ای بهتر از این بگیرد؟ به نظر می‌رسد اگر ایرانی‌ها خودشان این همه هزینه می‌کردند، باز هم به گرد این نتیجه نمی‌رسیدند. دشمن با هزینه خود، ایرانی ترسیم کرده که در نهایت به نفع ایران است؛ ایرانی قوی که در اوج تحریمها در همه جای دنیا منشأ اثر و قدرت‌نمایی است! مشهور است و در روایتی نقل شده که ائمه فرمودند: سپاس خدایی که دشمنان ما را از کم‌خردان قرار داد! (سند حدیث را نیافتم؛ انشاء الله بیشتر جستجو خواهم کرد).
