تعقیب مذاکرات دو دادگاه اختلاس بیمه و اختلاس سه هزار میلیاردی نشان می‌دهد که هنوز فاصله بسیاری از مسئولان کشور ما با تقوای اقتصادی بسیار زیاد است. این مسأله، سیاسی نیست؛ یعنی در همه دولتهای ما وجود داشته و دارد. قضیه دادگاه کرباسچی، قضیه فاضل خداداد و قضایای دیگر.

در حالی که امیرمؤمنان علی علیه السلام از عثمان بن حنیف انتقاد می‌کند که چرا به مهمانی اشراف رفته، آیا این مسئولان، خود را مخاطب توبیخ حضرت نمی‌دانند؟! حضرت به عثمان بن حنیف و همه کارگزاران دولت اسلامی برای همیشه تاریخ می‌فرماید:

بدان که هر پیروی را پیشوایی است که باید از او تبعیت نماید و از نور دانش وی کسب فیض کند. پس بدان که پیشوای تو از دنیایش به دو پیراهن کهنه و مندرس بسنده کرده است و از غذاهایش به دو قرص نان، می‌دانم که شما تاب چنین زندگی زاهدانه‌ای را ندارید اما با پرهیزگاری، عفت و خودداری مرا یاری کنید. (نامه 45 نهج البلاغه)

و ما چنان که حضرت فرموده مثل ایشان هرگز نخواهیم شد؛ اما شوربختانه باید گفت به ندای یاری حضرت هم پاسخ نمی‌دهیم و همچنان مناصب دنیایی را طعمه‌ای برای افزایش ثروت خود گرفته‌ایم؛ فارغ از آن همه مسئولیت! خدایا عاقبت ما را ختم به خیر گردان.