ولي به نظر من بيماري ما از اين فراتر است.به قدري مزاج روحي و اخلاقي و فکري ما مباين و منافي با حق شده است که حاضريم بميريم ولي با حقيقت رو برو نشويم. و حقيقت از هر تلخي براي ما تلختر است! معيار قرار دادن اشخاص براي حق بهانه اي بيش نيست!دوست نداريم دست از تعصبمان بکشيم!

به نظر من اگه اين انرژي که تا به حال صرف شده براي خوب نشان دادن اقشاري که با حق هستند صرف دادن اين شناخت به مردم مي شد که اهل حق را با حق بشناسند نه برعکس امروزه مشکلات کمتري بود و همچنين انتقاد راحت تر بود.